Το 85% των Ελλήνων διαφωνούν με τη ρύθμιση για τους λαθρομετανάστες

Δυνατό «όχι» από τους πολίτες

Καθαρό και δυνατό «όχι» λένε οι πολίτες στη σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση παραχώρηση με συνοπτικές διαδικασίες της ελληνικής ιθαγένειας σε περίπου 250.000 μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Ο υπερβολικός αριθμός μεταναστών που έχουν περάσει λαθραία στη χώρα, η έλλειψη απασχόλησης, η αύξηση της εγκληματικότητας και η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής σε μεγάλες περιοχές της πρωτεύουσας και της Περιφέρειας προκαλούν τα αρνητικά ανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας.

Πολύ περισσότερο τώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζει να δώσει σε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες δικαίωμα ψήφου για τις δημοτικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Οπως προκύπτει από τη δημοσκόπηση της «Alco» που δημοσιεύει σήμερα το «ΘΕΜΑ», η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δεν απορρίπτει την ιδέα να παραχωρηθεί ιθαγένεια στους μετανάστες, αλλά ζητά αυστηρή διαδικασία. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση εάν πρέπει να δίνεται ιθαγένεια στους μετανάστες και εάν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις, το 24,2% απαντά «όχι», το 61,1% απαντά «ναι, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις» και μόνο το 9,6% «ναι, με χαλαρές προϋποθέσεις». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πλέον αυστηροί στο θέμα των προϋποθέσεων είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (ποσοστό 67%), ενώ «όχι» ανεξαρτήτως προϋποθέσεων λένε οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. (ποσοστό 30%).

Σε κάθε περίπτωση, η απόλυτη πλειοψηφία των ερωτηθέντων (ποσοστό 52%) ζητά να γίνει δημοψήφισμα για το θέμα της ιθαγένειας, ενώ το 38,5% διαφωνεί. Οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του δημοψηφίσματος είναι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. (ποσοστό 59,2%) και ακολουθούν του ΠΑΣΟΚ (ποσοστό 46,2%).

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ μέσω Iντερνετ του σχεδίου νόμου για την αθρόα πολιτογράφηση αλλοδαπών που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα έληξε με τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών να εκφράζει σοβαρές αντιρρήσεις για την «εύκολη» ιθαγένεια, ζητώντας παράλληλα από την κυβέρνηση να προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Παρά την κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ ώστε να υπάρξει ανατροπή των αρνητικών σχολίων και απόψεων στο opengov.gr, 7 στους 10 πολίτες κατέθεσαν δημόσια την αντίθεσή τους στο αμφιλεγόμενο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον υπουργό κ. Γιάννη Ραγκούση να προχωρήσει σε «διευκρινιστικές» δηλώσεις, χαρακτηρίζοντας ξενοφοβικούς και μισαλλόδοξους τους πολίτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του να συμμετάσχουν στη δημόσια διαβούλευση!

Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Παναγιώτης Κρητικός χαρακτήρισε πρόχειρο το σχέδιο νόμου. Mάλιστα τόνισε ότι υπάρχουν βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που διαφωνούν κάθετα αλλά δεν τολμούν να δηλώσουν δημόσια την άποψή τους. «Το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει εθνικές και κοινωνικές επιπτώσεις, τις οποίες θα πρέπει να προσέξει ιδιαιτέρως η κυβέρνηση. Τα μεγάλα ζητήματα αντιμετωπίζονται ύστερα από βαθιά περίσκεψη, μακρά διαβούλευση και όχι με προχειρότητα. Δεν μπορεί να επηρεαζόμαστε από συγκεκριμένες περιπτώσεις που πράγματι έχουν την ηθική τους πλευρά με την ανθρωπιστική διάσταση. Πιστεύω πως διαφωνούν πάρα πολλοί στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν εκφράζονται δημόσια και αυτό είναι το περίεργο. Είμαι βέβαιος πως η πλειοψηφία του λαού που στήριξε στις τελευταίες εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνεί με τη συγκεκριμένη απόφαση της κυβέρνησης. Να αφήσουμε τους αφορισμούς που χρησιμοποιούν τεχνηέντως ορισμένοι βαπτίζοντας "ρατσιστές" όσους διαφωνούν με τον κ. Ραγκούση. Είναι απαράδεκτο να χρεώνεται ο όρος αυτός σε όσους είναι αντίθετοι, τη στιγμή που η κοινή γνώμη έχει επιφυλάξεις για το σχέδιο νόμου, όπως εκφράστηκε μέσω της δημόσιας διαβούλευσης στο Ιντερνετ», δήλωσε ο κ. Κρητικός.

«Θυμίζει νόμο της Τουρκοκρατίας», επεσήμανε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Κυριάκος Βελόπουλος, που ζήτησε από τον υπουργό Εσωτερικών να ψάξει τα… οθωμανικά κιτάπια. «Ο νόμος που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ είναι πιστό αντίγραφο νόμου του 1869 της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περί πολιτών, ιθαγένειας και υπηκοότητας. Ας ενημερωθεί ο κ. Ραγκούσης από τα οθωμανικά κιτάπια. Ο νόμος που ετοιμάζουν προς ψήφιση είναι ρατσιστικός και ελληνοφοβικός. Ρατσιστικός γιατί στερεί ρατσιστικά το δικαίωμα από τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα και ελληνοφοβικός γιατί φοβάται η κυβέρνηση να φέρει ενώπιον του λαού τον νόμο με δημοψήφισμα, καθώς γνωρίζει πως θα βρει απέναντί της τη συντριπτική πλειοψηφία. Το δημοψήφισμα είναι η υπέρτατη αρχή της δημοκρατίας. Από εκεί και πέρα η a la carte δημοκράτες και προοδευτικοί μπορούν να λένε ό,τι θέλουν».

Ξεπερνά τις συμπληγάδες ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ ο Σαμαράς

Στην αντεπίθεση ετοιμάζεται να περάσει η Ν.Δ. σχετικά με το θέμα του νομοσχεδίου παραχώρησης ιθαγένειας στους μετανάστες, το οποίο έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση προς δημόσια διαβούλευση. Η Ν.Δ. προς το παρόν δέχεται πιέσεις, αφενός, από την κυβέρνηση που ανέλαβε την πρωτοβουλία με την οποία συμφωνούν αρκετοί «γαλάζιοι» βουλευτές και, αφετέρου, από τον ΛΑΟΣ που έσπευσε να τοποθετηθεί αρνητικά και να εκφράσει τα λαϊκά στρώματα, προτείνοντας μάλιστα δημοψήφισμα για το ζήτημα.

Η Ν.Δ. απορρίπτει το σχέδιο νόμου του ΠΑΣΟΚ και είναι αποφασισμένη να δεσμευτεί ότι θα καταργήσει τις σχετικές ρυθμίσεις στο μέλλον αν η κυβέρνηση προχωρήσει χωρίς τη συγκατάθεσή της. Η Ρηγίλλης επισημαίνει ότι το σχέδιο νόμου του ΠΑΣΟΚ είναι εμπνευσμένο από την αγγλοσαξονική νομοθεσία, η οποία όμως παρουσιάζει ορισμένες ιδιαιτερότητες, καθώς αντιμετωπίζει με ευνοϊκό τρόπο τους μετανάστες που προέρχονται από τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Παράλληλα, με ερωτήσεις του αρμόδιου τομεάρχη κ. Χρήστου Ζώη στη Βουλή ζητά από την κυβέρνηση στοιχεία για το πόσοι μετανάστες βρίσκονται στη χώρα μας και πόσους αφορά το νομοσχέδιο που προωθεί. Οσο για την προσπάθεια του ΛΑΟΣ να την υπερκεράσει με το αίτημα για δημοψήφισμα, επισημαίνει ότι αυτό συνιστά «επαναστατική γυμναστική» και ότι η συλλογή υπογραφών έχει λαϊκίστικη στόχευση, αφού στην Ελλάδα δημοψήφισμα μπορεί να διενεργήσει μόνο η κυβέρνηση. Για τη Ν.Δ. το όριο της πενταετούς νόμιμης παραμονής στη χώρα για την παραχώρηση ιθαγένειας είναι πολύ μικρό και προτείνει δεκαετία. Πίσω από τη σπουδή της κυβέρνησης η Ν.Δ. βλέπει και ψηφοθηρική σκοπιμότητα, καθώς οι ελληνοποιήσεις θα συνδυαστούν με το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές και θα ευνοήσουν τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος.

Το θέμα προκαλεί, όμως, τριβές και στο εσωτερικό της Ν.Δ. Την περασμένη εβδομάδα υπήρξε επικοινωνία του κ. Αντώνη Σαμαρά με τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών κ. Γιάννη Ραγκούση.Οσο όμως η Ρηγίλλης δεν ξεκαθαρίζει επισήμως τη θέση της, το θέμα συζητείται μεταξύ των βουλευτών. Ορισμένοι εξ αυτών υποστηρίζουν ότι η Ν.Δ. πρέπει να εμφανιστεί ως κόμμα του μεσαίου χώρου και να συμφωνήσει με τον κορμό του νομοσχεδίου του ΠΑΣΟΚ. Επιπροσθέτως, αναφέρουν ότι σε καμία περίπτωση το κόμμα δεν πρέπει να συρθεί στη γραμμή του ΛΑΟΣ. Από την άλλη, υπάρχουν βουλευτές που υποστηρίζουν ότι το νομοσχέδιο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει δεκτό και ότι η Ν.Δ. δεν μπορεί να ετεροπροσδιορίζεται από το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ.

Η παραχώρηση ιθαγένειας στους μετανάστες αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της ιδεολογίας του κ. Σαμαρά, καθώς άπτεται του ζητήματος της εθνικής ταυτότητας που υπαινικτικά είχε θέσει στην προεκλογική περίοδο.

Πηγή: Πρώτο Θέμα, Κυριακή 10/1/2010

http://www.thermopilai.org/content/85-ton-ellenon-diaphonoun-me-te-ruthmise-gia-tous-lathrometanastes

Το 1/6 των κουκουλοφορων ειναι αλλοδαποι!

Αυτα ειναι οι εθνικοτητες των συλληφθεντων εισαγωμενων κουκουλοφορων:
ΑΛΒΑΝΟΙ 52
ΑΓΓΛΟΙ 4
ΑΦΓΑΝΟΙ 2
ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ 3
ΓΑΛΛΟΙ 5
ΙΤΑΛΟΙ 9
ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΙ 5
ΛΕΤΟΝΟΙ 5
ΟΛΛΑΝΔΟΙ 4
ΠΟΛΩΝΟΙ 5
Συνελήφθησαν 125 αλλοδαποί διαφόρων εθνικοτήτων σε σύνολο 806 συλλήψεων.
Κατα τα αλλα ο συνασπισμος μιλαει για τους αλλοδαπους με τα καλυτερα λογια, οχι οτι οι δικοι μας ειναι καλυτεροι αλα δεν χρειαζεται να κανουμε και εισαγωγη τετοιων ανθρωπων...

http://pestokietsi.blogspot.com/2009/12/16.html

Τι να γράψετε στον κ. Δήμαρχο, στην επιστολή σας:

Κύριε Δήμαρχε,

Είμαστε μαθητές της 6ης τάξης Δημοτικού Σχολείου
και αποφασίσαμε να διαμαρτυρηθούμε για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Χώρα μας.
Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι ότι φοβόμαστε να πάμε σχολείο μη τυχόν και μας χτυπήσουν ή μας μαχαιρώσουν αυτοί οι ξένοι, για να μας πάρουν το χαρτζηλίκι μας και το κινητό τηλέφωνο που μας αγόρασαν οι γονείς μας.
Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά έχουν μεγαλώσει έτσι και έχουν μάθει ότι θέλουν να το παίρνουν με τη βία, χωρίς να σέβονται τη ζωή των άλλων!
Μας στεναχωρεί το γεγονός ότι αυτοί που μας κυβερνούν, μας έχουν εγκαταλείψει στη τύχη μας και δεν ενδιαφέρονται ούτε για τη ζωή μας ούτε για την Ελλάδα!
Νομίζουμε ότι οι "ταλαιπωρημένοι αυτοί πρόσφυγες" δεν είναι πρόσφυγες, γιατί κανείς δεν τους έδιωξε από τη πατρίδα τους, όπως μας λέτε ψέμματα, γιατί οι ίδιοι λένε ότι πλήρωσαν 4.000 έως 5.000 ευρώ για να τους φέρουν μέσω Τουρκίας εδώ, για να περνάνε καλύτερα!
Και επειδή δεν είναι δυνατόν να είχαν τόσα πολλά λεφτά, πιστεύουμε ότι τους τα έδωσαν κάποιοι που θέλουν να κάνουν κακό στη πατρίδα μας στέλνοντάς τους εδώ.
Ακόμα πιστεύουμε πως αυτοί που μας κυβερνούν, παίζουν το παιχνίδι αυτών που μας στέλνουν εδώ αυτούς τους ξένους, που είναι οι Αμερικανοί που θέλουν να κυριαρχήσουν και να κυβερνήσουν όλο το πλανήτη διαλύοντας τα κράτη με την Εθνική και πληθυσμιακή διάβρωση και τη παγκοσμιοποίηση!
Διότι μόνο με την Εθνική διάβρωση θα μπορέσουν να πετύχουν το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από τη διάλυση του κράτους μας.


Μπορούμε να αδιαφορούμε για αυτά που συμβαίνουν; Για τους Έλληνες που οι ξένοι κακοποιοί σκοτώνουν για να τους ληστέψουν; Για τα σπίτια που ανοίγουν και κλέβουν συνέχεια; Για το γεγονός ότι φοβόμαστε να βγούμε από τα σπίτια μας για να παίξουμε ή για να πάμε στο φροντιστήριο;
Γι΄αυτό λοιπόν θα ήταν πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μας να απαιτήσετε να φύγουν όλοι αυτοί οι ξένοι από την Ελλάδα για ζήσουμε πάλι ελεύθερα χωρίς να είμαστε κλειδωμένοι στα σπίτια μας, χωρίς φόβο, χωρίς μαχαιρώματα, χωρίς ληστείες, χωρίς φόνους, χωρίς διαρρήξεις, χωρίς βιασμούς, χωρίς ναρκωτικά και χωρίς πολλά άλλα ξενόφερτα πράγματα που ήταν άγνωστα σε μας και που τα έφεραν μαζί τους αυτοί οι ξένοι που ήλθαν παράνομα στη Χώρα μας.
Ελπίζουμε η επιστολή μας να ξυπνήσει μέσα σας τον Έλληνα που ίσως κοιμάται....
http://efenpress.blogspot.com/2009/12/blog-post_7319.html

Σφυροδρέπανα και μιναρέδες Οι δημοκρατικές ευαισθησίες της Ε.Ε.

Η υποκρισία ξεχείλισε. Γεγονότα παράλληλα. Συνέβησαν συγχρόνως. Οι Ελβετοί αποφάσισαν με δημοψήφισμα, «όχι άλλους μιναρέδες».

Οι Πολωνοί, με νόμο που έφερε η Κυβέρνηση, απαγόρευσαν τα πόστερ με τον Τσε Γκεβάρα, τ’ αστέρια και τα σφυροδρέπανα…

Η Ελβετία είναι μια χώρα ουδέτερη, πλούσια, με δημοκρατική παράδοση και υπέστη αυστηρότατες κριτικές για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, εκτός των Μουσουλμάνων, από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της οποίας δεν είναι μέλος.

Υπενθυμίζω, όπως είχα σημειώσει και στο σχετικό άρθρο μου στην «7η» ότι οι Ελβετοί ψήφισαν «όχι σε άλλους μιναρέδες». Υπ’ όψιν ότι ήδη υπάρχουν τέσσερις και 150 περίπου τεμένη και χώροι προσευχής, για 400.000 Μουσουλμάνους που έχουν εισρεύσει τις τελευταίες δεκαετίες και αποτελούν πλέον το 4% περίπου του πληθυσμού.

Κοιτάξτε να δείτε πως δημιουργούνται τα προβλήματα, από κάποιους που είτε κατευθύνονται, είτε οι φιλοδοξίες τους και οι ιδεοληψίες τους, τους οδηγούν σε υπερβολικές αξιώσεις.

Ενας αλβανικής καταγωγής μετανάστης μουσουλμάνος, ο Μουνταλιπ Καρααντεμί, ηγετικό στέλεχος της μουσουλμανικής κοινότητας του Λάνγκενταλ, ζήτησε την κατασκευή και πέμπτου μιναρέ.

Ο Δήμαρχος της πόλης συμφώνησε, αλλά κάποιοι κάτοικοι και το ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (SVP) διαφώνησαν, γιατί θεώρησαν ότι αλλοιώνεται η κουλτούρα της χώρας. Γιατί δεν θέλανε άλλους μιναρέδες στη χώρα τους, βρε αδερφέ.

Όπως σωστά είπε ο Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, όποιος έρχεται στη χώρα μας οφείλει να σέβεται τους νόμους της και τον πολιτισμό της. Αν δεν τους αρέσει, αν διαφωνούν είναι ελεύθεροι να φύγουν.

Για το δημοκρατικότατο δημοψήφισμα της Ελβετίας, για τους μιναρέδες, ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Χωρίς λοιπόν να λάβουμε υπ’ όψιν την εύλογη αντίδραση του μουσουλμανικού κόσμου, ακούσατε – ακούσατε:

Ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ δήλωσε «σοκαρισμένος».

– Η Υπουργός Εξωτερικών της ίδιας της Ελβετίας Μισελίν Κάλμιν-Ρέι, εξέφρασε τους φόβους της για εξτρεμιστικές ενέργειες.

– Η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα Ναβί Πιλάι «καταδίκασε την απόφαση της Ελβετίας, για την απαγόρευσης των μιναρέδων» (την αύξηση επαναλαμβάνω των μιναρέδων όχι των τζαμιών).

– Αλλά και η Υπηρεσία του Συμβουλίου της Ευρώπης καταδίκασε την απόφαση της Ελβετίας.

– Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας θεωρεί ότι το δημοψήφισμα «παραβιάζει τα δικαιώματα του ανθρώπου».

Και βεβαια, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο συνπρόεδρος των Πρασίνων Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ προέτρεψε τις πλούσιες μουσουλμανικές χώρες να τιμωρήσουν την Ελβετία αποσύροντας τις καταθέσεις τους από τις ελβετικές τράπεζες.

Τέτοιες ευαισθησίες αντιρατσιστικές, θρησκευτικές, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.!

Η αντιδιαστολή

Οι «ευαισθησίες» όμως φαίνεται ότι είναι επιλεκτικές. Ταυτόχρονα με το δημοψήφισμα στην Ελβετία για τους μιναρέδες, η κυβέρνηση της Πολωνίας, «από τα νεότερα μέλη της Ε.Ε. καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ – με τροποποίηση του άρθρου 256 του Ποινικού του Κώδικα, που υπερψήφισαν ήδη τα νομοθετικά σώματα, «απαγορεύεται η παραγωγή, η διανομή, πώληση ή κατοχή σε μορφή εντύπου, ηχογράφησης ή άλλου υλικού αναφερόμενου στον κομμουνισμό, στον φασισμό ή οποιοδήποτε σύμβολο ολοκληρωτισμού». Ποινή μέχρι δύο χρόνια φυλακή, αν δεν σου προσθέσουν κι άλλες «σάλτσες», αντίσταση κατά της αρχής κλπ.

Τι σημαίνει αυτό απλά; Αν πας στην Πολωνία και φοράς μπλουζάκι με τον Τσε-Γκεβάρα ή το λογότυπο του ΚΚΕ που φέρει το σφυροδρέπανο, κινδυνεύεις να βρεθείς στα μπουντρούμια της …δημοκρατικότατης πλέον Πολωνίας!

Γι’ αυτήν την απαράδεκτη, αντιδημοκρατική και ανελεύθερη νομοθετική ρύθμιση ρεβανσισμού των ακροδεξιών «δημοκρατών» τύπου Μακ Αρθουρ, της Πολωνίας –μέλους της Ε.Ε. επαναλαμβάνω και του ευρωπαϊκού δημοκρατικού κεκτημένου, δεν υπήρξε ούτε μισή φωνή επίσημης διαμαρτυρίας.

Σημείωση. Στην αντίληψή μας έπεσε η ανακοίνωση διαμαρτυρίας του ΚΚΕ – εύλογη εξ’ άλλου – κι ένα θαυμάσιο άρθρο του Γ. Δελαστίκ στο «Εθνος». Ούτε «ύπατες αρμοστίες», ούτε ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, ούτε Υπουργοί, ούτε «πράσινοι», «βένετοι» και «εμπριμέ»!

Συγκρίνατε και κρίνατε: Ποια Ευρωπαϊκή Ενωση “ολοκληρώνουμε” και με ποιες “αξίες”;

Ποιοι κινούν τα νήματα στις “μαριονέτες” των διαφόρων βαρύγδουπων οργανισμών και ποια αξιοπιστία εξασφαλίζουν!

http://www.ebdomi.com/kyria-arthra/2013-sfirodrepana-kai-minaredes-oi-dimokratikes-evesthisies-tis-ee

Στρατηγός Αλευρομάγειρος : Η ΜΙΤ έκλεψε την σορό τού Τάσσου !

Το βίντεο αυτό, είναι από την χθεσινοβραδυνή (μεσάνυχτα Δευτέρας 14-12-09) εκπομπή τού Γιώργου Καραμπελιά στο κανάλι «High», με καλεσμένο τον Αντιστράτηγο εν αποστρατεία Δημήτριο Αλευρομάγειρο, που ως ταγματάρχης είχε πολεμήσει στην Κύπρο τον τουρκικό «Αττίλα», το Καλοκαίρι τού 1974. Ακούστε τον βαθύ γνώστη τού Κυπριακού, Στρατηγό Αλευρομάγειρο, να δηλώνει πως την κλοπή τής σορού τού Τάσσου Παπαδόπουλου την έκαναν οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες (ΜΙΤ) και όχι ακροδεξιοί εθνικιστικοί Ελληνοκυπριακοί κύκλοι, όπως από την πρώτη στιγμή δήλωσαν οι υπουργοί τού Προδότη Χριστόφια, αλλά και σύμπαντα τα Ελληνικά και Κυπριακά ΜΜΕ. Υπενθυμίζουμε ότι, οι πρώτοι που υποστηρίξαμε πως η άκρως επαγγελματική κλοπή της σορού τού Τάσσου είναι δουλειά των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών, ήμασταν εμείς...

http://esxatianasxesi.blogspot.com/2009/12/14-12-09-high-1974.html

Πρωθυπουργός του Πακιστάν και ελληνική υπηκοότητα

Gilani appreciates Greek legislation for citizenship to Pakistanis

ISLAMABAD, Jan 12 (APP): Prime Minister Syed Yusuf Raza Gilani Tuesday welcomed acceptance of Pakistan’s demand by Greece for legislation to grant citizenship and voting rights to Pakistani immigrants.Talking to Dimitiros Dollis, Ambassador at Large and personal envoy of the Greek Prime Minister here at the PM House, Gilani hoped that the visit of Prime Minister of Greece to Pakistan later this year would reinvigorate bilateral relations between the two countries .Gilani called for scheduling of bilateral political consultations and meeting of Joint Economic Commission before the visit to prepare ground for making the visit a success. The Prime Minister assured the personal envoy of the Greek Prime Minister that his government will continue to undertake every possible effort to seek the safe release of a Greek national Athanasios Lerounis, who was kidnapped from Kalash Valley in September 2009 and immediately shifted to Nooristan Province of Afghanistan.

Gilani said his government, in accordance with the local traditions of the area, had so far arranged five jirgas to negotiate the release of the captor and the next jirga was scheduled to visit Afghanistan this week.
He however underlined the difficulties being faced by the Pakistan side because of NATO operations against the militants in the region where the Greek hostage is believed to be kept.
Gilani said Pakistan had taken up this issue at the highest level with NATO and Afghan forces and urged Greece also to seek help of the Afghan and NATO forces for assuring safety of Lerounis to facilitate his early release.
The Greek envoy appreciated efforts of Pakistan for his release and expressed complete satisfaction over the endeavours undertaken so far.
He assured the Prime Minister that in the process of negotiations with the captors, the Greece government was totally depending on the government of Pakistan’s channels and assured the Prime Minister that his side will not encourage any direct contact by the friends and relatives of Lerounis with the captors or the captor himself to facilitate smooth and early release.
Dimitiros Dollis commended Pakistan’s role in the war against terror as a front-line state and acknowledged the great sacrifices being made by Pakistan’s security forces to root out the threat of militancy and terrorism.
He agreed with Prime Minister Gilani that Pakistan urgently needed the support of international community to build capacity of its law enforcement agencies and bring development to the affected areas to address the root causes of terrorism.
Dimitiros said Greece believes that a stable and democratic Pakistan was essential for development and stability of the whole region. Greece as a member of EU would make efforts to help strengthen relations with Pakistan and promote its economic growth.
Ambassador of Greece to Pakistan Petros Mavroidis and Secretary Foreign affairs were also present in the meeting.

http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=6694&Itemid=153

Προοδευτικός στη σημερινή Ελλάδα σημαίνει και αντικομμουνιστής

Tου Στεφανου Kασιματη

Ηρθα στο γραφείο, με σκοπό να γράψω το κυριακάτικο, φορτωμένος με ιδέες και θέματα. Βρήκα όμως την επιστολή του κ. Αλεξίου Μασούλα, την οποία αφότου διάβασα ήταν αδύνατο να αγνοήσω. Ει μη τι άλλο, για την ευγένεια και την εντιμότητα του ύφους, αλλά και για την ουσία της. Να κάνω εδώ μια σύντομη παρέκβαση: έχω λάβει αρκετές επιστολές αναγνωστών, οι οποίοι, με αφορμή αναφορές της στήλης σε ζητήματα αφορώντα γενικώς την Αριστερά, με κατακρίνουν ούτε λίγο ούτε πολύ ως «πεμπτοφαλαγγίτη» κρυπτοκομμουνιστή και άλλα παρόμοια – διατυπώνοντας μάλιστα ενίοτε και χυδαίους υπαινιγμούς περί του προσώπου μου. (Υπαινιγμούς τους οποίους ιδιαιτέρως απολαμβάνω, παραδέχομαι...)

Ωστόσο, η επιστολή του κ. Μασούλα διαφέρει. Είναι η γραφή ενός ανθρώπου, ο οποίος θέλει να επικοινωνήσει· θέλει, δηλαδή, να ακούσει, να ακούσει και μαζί με τον συνομιλητή του να πάνε κάπου παραπέρα. Δεν είναι η φωνή του ανθρώπου που απλώς σκαρφίζεται περίτεχνες περιφράσεις για να μου πει πόσο «*!@#%$» είμαι, επειδή τον εκνευρίζουν αυτά που γράφω. «Θέλω να σας εφοδιάσω», ξεκινά ο επιστολογράφος, «με ορισμένα στοιχεία, τα οποία αγνοείτε λόγω ηλικίας. Είσθε νέος και τυχερός. Δεν ζήσατε περιόδους και γεγονότα τα οποία προβάλλονται με ιδιαίτερη διακριτικότητα, ώστε οι δράστες να εμφανίζονται ως θύματα». Ακολούθως, παραθέτει στοιχεία για τις αγριότητες που διέπραξε το ΚΚΕ, κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου». (Ολόκληρη η επιστολή θα δημοσιευθεί σε ένα από τα επόμενα φύλλα).

Ας είναι λοιπόν η επιστολή του κ. Μασούλα η ευκαιρία να μιλήσω για αυτά ακριβώς τα θέματα. Ο πατέρας μου Γεώργιος (1909-1986) ήταν ένας από τους ομήρους των Δεκεμβριανών του 1944, στους οποίους αναφέρεται ο κ. Μασούλας στην επιστολή του. Παρότι η περιπέτεια αυτή του είχε αφήσει ενδιαφέροντα σημάδια στο σώμα, εκείνο που πάντα με εντυπωσίαζε (και κάποτε, ομολογουμένως, με εξενεύριζε) μαζί του ήταν ότι δεν του είχε αφήσει το τυφλό μίσος για εκείνους που τα προκάλεσαν, το οποίο είναι σύνηθες στους επιζώντες της περιόδου, ανθρώπινο και ως εκ τούτου κατανοητό.

Μολονότι ο μακαρίτης είχε βρεθεί στη μέση της διαμάχης –ή, μάλλον, για αυτόν ακριβώς τον λόγο– έβλεπε τις ακρότητες και των δύο πλευρών από ίση απόσταση. Μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβω τη θέση του. Ξεκίνησα να διαβάζω για τον ελληνικό 20ό αιώνα γύρω στα τριάντα μου – ώς τότε απεχθανόμουν οτιδήποτε σχετικό, λες και ζούσα σε μια άλλη χώρα. Τώρα, καθώς πλησιάζω τα πενήντα, την ηλικία δηλαδή στην οποία με απέκτησε ο γεννήτωρ μου, επιτέλους αρχίζω να καταλαβαίνω.

Και αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, ύστερα από τόσα χρόνια, οι πληγές του Εμφυλίου είναι πια προσωπική υπόθεση των επιζώντων. Εξαρτάται από τη θέση που παίρνει ο καθένας εξ αυτών απέναντι στο μέλλον. Κάποιοι, πλησιάζοντας προς το τέλος της βιοτής, γαντζώνονται στην ανάμνηση της νιότης και παλεύουν για δικαίωση. Αλλοι –λιγότεροι αυτοί– στρέφονται προς ό,τι απομένει και ό,τι μπορούν να δουν πως έρχεται, έστω και αν δεν περιλαμβάνει τους ίδιους. Αυτή η δεύτερη κατηγορία με αφορά. Σε αυτήν πιστεύω ότι ανήκει ο κ. Μασούλας, γι’ αυτό παίρνω προσωπικά την επιστολή του.

Το άλλο που καταλαβαίνω είναι ότι οι κομμουνιστές, μολονότι συνετρίβησαν στο στρατιωτικό πεδίο, δυστυχώς νίκησαν στο πεδίο των ιδεών, με ευθύνη την οποία φέρει πρωτίστως η ίδια η Δεξιά. Ετσι καταντήσαμε σήμερα να ζούμε σε μια γελοία χώρα, που κυβερνάται από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να περάσει ως αριστερή εκδοχή της Δεξιάς. Ετσι η Δεξιά έχει γίνει στις μέρες μας ό,τι ήταν στο παρελθόν η ομοφυλοφιλία: είναι πλέον η ιδεολογία που δεν τολμά να πει το όνομά της...

Ετσι, μια χούφτα άνθρωποι, επικαλούμενοι κάποια δήθεν αριστερά ιδεώδη, παραμορφωμένα από το πρίσμα του λαϊκισμού, μπορούν με μια συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας να κάνουν κόλαση (για την πλάκα τους) τη ζωή ενός εκατομμυρίου συμπολιτών τους. Ο εκλαϊκευτής της Αριστεράς Ανδρέας Παπανδρέου, ο πολιτικός που υποθήκευσε το μέλλον των επόμενων γενεών, λατρεύεται επειδή... «ο λαός έφαγε γλυκό ψωμί». (Ωραία! Ας το πληρώνουν λοιπόν τα δισέγγονα του λαού, τρώγοντας πικρό ψωμί!) Κάποιοι συνδικαλισταράδες καταλαμβάνουν τον ΟΤΕ και στερούν από τους συναδέλφους τους το δικαίωμά τους στην εργασία. Νόμος θεωρείται «το δίκιο του εργάτη», ενώ η επιχειρηματικότητα ενοχοποιείται εκ των προτέρων. Η δημοκρατική κατάκτηση της δωρεάν ανωτάτης παιδείας εκφυλίσθηκε σε ένα σύστημα εξετάσεων που οδηγεί στο Δημόσιο και από εκεί κατευθείαν στη σύνταξη. Οι περισσότεροι απαιτούν ένα κράτος-γκουβερνάντα, που θα απευθύνεται σε πολίτες-βρέφη. Την ίδια στιγμή, η ατιμωρησία κανονικών εγκληματιών, στα Εξάρχεια, θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα, επειδή οι αλήτες αυτοί έχουν το θράσος να κρύβονται πίσω από ακατάληπτες μπουρδολογίες περί Αριστεράς.

Ολα τα παραπάνω –και πολύ περισσότερα ακόμη, που δεν μου φτάνει ο χώρος να τα παραθέσω– οφείλονται στη νοοτροπία που κυριάρχησε στην κοινωνία με τον λαϊκισμό της Αριστεράς. «Ο πατριωτισμός», έλεγε ο Σάμιουελ Τζάκσον, «είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Στην Ελλάδα, κυρίες και κύριοι, είναι πλέον και ο σοσιαλισμός! (Εκτός από τον πατριωτισμό, που ήταν ανέκαθεν...) Το τελικό συμπέρασμά μου είναι ότι, προκειμένου να είναι κανείς προοδευτικός, δηλαδή υπέρ της προόδου, στη σημερινή Ελλάδα με τα σημερινά προβλήματα, πρέπει να είναι και αντικομμουνιστής, όπως πρέπει να είναι και αντιφασίστας.

Η ιστορική θεώρηση του Εμφυλίου αναπόφευκτα θα αλλάξει κάποτε. Μια νεώτερη γενιά ιστορικών, απαλλαγμένη από τις πληγές και τα συμπλέγματα της εποχής, ήδη διαμορφώνει αυτή την αλλαγή: Μαζάουερ, Καλύβας, Μαραντζίδης κ.ά. Μέχρι τότε, δεν έχει νόημα να σκαλίζουμε «πηγάδες», «Φενεούς», «Ούλεν» κ.λπ., όπως ακριβώς είναι εξωπραγματικό να κραυγάζουμε ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» – λες και οι άνθρωποι δεν είναι έλλογα όντα, που πρέπει να μάθουν τις δυνατότητές τους και να τους παρασχεθούν ευκαιρίες για να επιλέξουν ελεύθερα, αλλά απλοί εργάτες - στρατιωτάκια, των οποίων η ύπαρξη εξαντλείται μέσα στα όρια του ταξικού ρόλου τους.

Και ένα υστερόγραφο, απευθυνόμενο στον επιστολογράφο προσωπικώς. Αγαπητέ κύριε, δεν θα τολμούσα ποτέ να εκφρασθώ τόσο προσωπικά, αν όσα πιστεύω δεν τα είχα κουβεντιάσει με φίλους και συνομιλητές, ανθρώπους που ρήμαξαν τη ζωή τους με την Αριστερά και σήμερα είναι κάπου μεταξύ 80 και 86 χρονών. Συμφωνούν μαζί μου. Οχι επειδή έχω δίκιο. Αλλά επειδή οι ίδιοι κρατούν ακόμη το πνεύμα τους ζωντανό και, γι’ αυτό, αλλάζουν τις ιδέες τους για τον κόσμο, όπως αλλάζει και ο κόσμος γύρω τους...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_05/07/2009_321168

Παγκόσμια πατέντα οι ελληνικές ρυθμίσεις (για το Πανεπιστημιακό άσυλο)

Της Ιωαννας Μανδρου

Τα επεισόδια, έστω και περιορισμένης κλίμακας, που σημάδεψαν την επέτειο μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο άνοιξαν πάλι την ατζέντα για το πανεπιστημιακό άσυλο, θέτοντας εκ νέου το δίλημμα σε κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα, πρυτανικές και εισαγγελικές αρχές για την αποτελεσματικότητα ενός θεσμού που κλείνει αισίως 30 χρόνια εφαρμογής.

Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσμοθετήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σε μια προσπάθεια να ξεχαστούν τα παλιά, να πνεύσει άνεμος ασφάλειας και ελευθερίας στους πανεπιστημιακούς χώρους και να προστατευθεί η πανεπιστημιακή κοινότητα από κάθε παρέμβαση στο έργο της.

Το άβατο στα πανεπιστήμια για τις αστυνομικές δυνάμεις, που διχάζει και προκαλεί εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις, αποτελεί ελληνική πατέντα. Δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο ανάλογος ή παρόμοιος θεσμός, ούτε σε ευρωπαϊκές χώρες ούτε και στις ΗΠΑ.

Συστηματική φρούρηση

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμα και σε εκείνες με μακρά εκπαιδευτική παράδοση, δεν υπάρχουν ρυθμίσεις που να αποκλείουν τις αρχές αποκατάστασης της τάξης να εισέλθουν σε πανεπιστημιακούς χώρους όταν γίνονται έκτροπα, όταν καταστρέφεται η περιουσία εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ζωή.

Και βέβαια, σε πολλα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού που συγκεντρώνουν την παγκόσμια αναγνώριση, η είσοδος σε αυτά είναι και ελεγχόμενη και ο χώρος τους συστηματικά φρουρείται.

Τι συμβαίνει όμως στή χώρα μας; Τι προβλέπει ο νόμος, τι γίνεται στην πράξη ή μάλλον τι δεν γίνεται;

Ο νόμος που ισχύει -θεσμοθέτηθηκε το 2005 επί υπουργίας της κ. Μαριέττας Γιαννάκου- οριοθετεί, αρχικά, το άσυλο. Και προβλέπει πως το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει τους χώρους των πανεπιστημίων όπου γίνεται εκπαιδευτικό έργο και έρευνα.

Η ρύθμιση είναι σαφής. Δεν καλύπτει, με άλλα λόγια, ούτε τα προαύλια των πανεπιστημιακών σχολών ούτε τους βοηθητικούς τους χώρους. Αλλωστε, σε χρόνο ανύποπτο, το 2003 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευ. Κρουσταλάκης είχε με γνωμοδότησή του ξεκαθαρίσει ότι: οι φοιτητικές εστίες, τα προαύλια των πανεπιστημίων και όλοι οι χώροι όπου δεν γίνεται μάθημα ή ερευνητικές εργασίες δεν καλύπτονται από το άσυλο.

Και ενώ το άσυλο καλύπτει μόνον το εκπαιδευτικό έργο και την έρευνα, στην πράξη άλλα ισχύουν και άλλα γίνονται. Οποιος θέλει εισέρχεται στα πανεπιστήμια, οχυρώνεται σε αυτά και τα προαύλιά τους χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια αντιεξουσιαστών για δράσεις με μολότοφ και για πετροπόλεμο.

Η αστυνομία απαγορεύεται να μπει στο πανεπιστήμιο για να συλλάβει τους παρανομούντες. Χρειάζεται άδεια του πρυτανικού συμβουλίου, που ποτέ, σχεδόν, δεν δίνεται για λόγους που σχετίζονται με την έννοια του πολιτικού κόστους που έχει «κολλήσει» και στους πανεπιστημιακούς.

Μόνο μια φορά, το 1995, όταν το Πολυτεχνείο, κυριολεκτικά, κάηκε, δόθηκε η άδεια των πρυτανικών αρχών και συνελήφθησαν μέσα στο ιστορικό κτίριο της Πατησίων περίπου 500 άτομα.

Aντίθετα, όταν διαπράττονται επ’ αυτοφώρω κακουργήματα μπορούν οι αστυνομικές δυνάμεις να εισέλθουν δίχως να χρειάζεται άδεια των πρυτανικών αρχών, αλλά στην πράξη συμβαίνει εκείνο που οι δικαστικοί ονομάζουν «αδράνεια του νόμου».

Mε εντολή εισαγγελέα

Οι αστυνομικοί αρνούνται να αναλάβουν το κόστος μιας τέτοιας ενέργειας και περιμένουν εντολή του εισαγγελέα.

Οι εισαγγελείς σπάνια αναλαμβάνουν το κόστος που άλλοι -αρμόδιοι- πριν από αυτούς δεν έχουν αναλάβει. Ετσι, αν εξαιρέσει κανείς τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας της Αθήνας κ. Ιω. Σακελλάκο ο οποίος έδωσε εντολή για παρέμβαση στο κεντρικό κτίριο του πανεπιστημίου στα Προπύλαια, μετά τον τραυματισμό του πρύτανη Χρ. Κίττα, πριν από λίγες ημέρες -το έχει κάνει και πριν από ένα χρόνο- μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού ανάλογες εντολές.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_13/12/2009_383360

Οι μισοί ΄Ελληνες θεωρούν τους μετανάστες απειλή

Η έρευνα έγινε από την Kάπα Research,και διενεργήθηκε σε πανελλαδικό δείγμα Ελλήνων και μεταναστών και θα παρουσιαστεί αύριο σε ημερίδα του Υπουργείου Εσωτερικών.

Στην ερώτηση, τι αποτελεί η παρουσία των μεταναστών στη χώρα,

το 51,6% των Ελλήνων απαντά «απειλή»,

το 30,6% «ευκαιρία» ενώ ένα

17,8% δεν εκφράζει άποψη.

Παράλληλα, το 79,3% των Ελλήνων θεωρεί ότι οι μετανάστες που ζουν στη χώρα είναι «πάρα πολλοί», το 18,6% «αρκετοί, αλλά όχι πάρα πολλοί» και το 1,6% «όχι και τόσοι πολλοί».

Εκτιμώντας την επίδραση της παρουσίας μεταναστών στην Ελλάδα, το 57,5% των Ελλήνων πιστεύουν ότι «οι μετανάστες συμπιέζουν τους μισθούς και αυξάνουν την ανεργία των Ελλήνων» ενώ το 34,3% πιστεύει ότι «συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας»....

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_375.html

Οι Ιρλανδοί ψηφίζουν να μην δίνεται ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται

Ireland votes to end birth right

Irish voters have overwhelmingly backed the tightening of their citizenship laws, final referendum results show.

With tallying completed in all 34 counting centres, 79.17% of voters wanted to end the automatic citizenship right for all babies born in Ireland.

The government said change was needed because foreign women were travelling to Ireland to give birth in order to get an EU passport for their babies.

Ireland has been the only EU country to grant such a right.

The poll results showed that 20.83% of voters rejected the proposed changes. The turnout was 59.95%.

Voters were making their decision on the constitutional issue at the same time as they elected MEPs to the European Union's parliament.

To be approved, the government's referendum on a constitutional amendment requires only a simple majority.

The amendment will allow the government to pass a bill that would allow Irish-born children to receive automatic citizenship only if at least one parent is Irish or if parents have been resident in Ireland for at least three years.

Delicate issue

Ireland's Justice Minister Michael McDowell said there was evidence of what he termed "citizenship tourism".

The government says the law, as it stands, provides a loophole that is being exploited.

Opponents - including political parties such as the Labour Party, Sinn Fein and the Greens - see the situation differently.

They say the government is playing politics with the delicate issue of race and immigration.

Critics believe there is no reason to hold a referendum on this matter and say the numbers of women coming to Ireland to give birth is so small that it does not warrant a poll.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3801839.stm

Ο συμβολισμός του ασύλου

Hμερομηνία δημοσίευσης: 16-12-09
Του Γιαννη Πανουση*

Ενας νους, πριν γίνει αριστερόστροφος ή δεξιόστροφος πρέπει να είναι κοινός, δηλαδή να συν-κοινωνεί με τη λογική, να εκφράζεται με ειλικρίνεια και να κατανοείται από τους άλλους. Στο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου διαπιστώνουμε μια εσκεμμένη ασάφεια στους λόγους πολιτικών και ακαδημαϊκών και μια βολική αφασία στο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
Θα επιχειρήσω να κωδικοποιήσω τα σημεία όχι τριβής, αλλά σιωπής.

1. Η θεσμοθέτηση του πανεπιστημιακού ασύλου στο νόμο-πλαίσιο του 1982 αποτύπωνε και συμβόλιζε την ιστορική νίκη της Δημοκρατίας επί της φασιστικής χούντας και όχι τη βίαιη επιδρομή γνωστών - άγνωστων κουκουλοφόρων κατά των δημοκρατικών θεσμών.

2. Το άσυλο είναι ακαδημαϊκό και όχι κοινωνικό, ώστε να «συμμετέχουν» σε αυτό άλλες κοινωνικές τάξεις. Αυτό είναι δεδομένο γιατί η σχετική διάταξη βρίσκεται σε πανεπιστημιακό νόμο και όχι σε νόμο κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής αλληλεγγύης. Αρα, δεν πρόκειται για «άσυλο του λαού». Αλλο θέμα αν θέλει η πολιτεία να θεσμοθετήσει και να αναγνωρίσει πολλούς χώρους «κοινωνικού ασύλου».

3. Πρόκειται για άσυλο και όχι για ασυλία. Δεν επιτρέπεται, συνεπώς, ούτε κάποιος ποινικά διωκόμενος να αναζητεί στο άσυλο προστασία ούτε μέσα στους χώρους του ασύλου να τελούνται οποιασδήποτε φύσης εγκλήματα (και όχι μόνο κακουργήματα).

4. Υπερασπιστές του ασύλου είναι τα αναφερόμενα στον πανεπιστημιακό νόμο μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και όχι τρίτοι.

5. Η προστασία του ασύλου κακώς προσεγγίζεται σαν αστυνομικό πρόβλημα, διότι «εκ των έσω» υπονομεύεται.

6. Η όποια κατοχύρωση του ασύλου δεν έχει καμιά σχέση με ακραίες απειθαρχίες μέσα στα ιδρύματα, όπου δεν υπάρχει και δεν εφαρμόζεται κανένας κανόνας δεοντολογίας και πολιτισμού.

7. Η ακαδημαϊκή κοινότητα υπεκφεύγει (αν δεν υποκρίνεται) όταν ισχυρίζεται ότι μπορεί να (αυτο)προστατευτεί. Κοντά 30 χρόνια και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι μισοί φοβούνται και ορισμένοι «γνωρίζουν»;

8. Οι πολιτικοί υπεκφεύγουν (αν δεν υποκρίνονται) όταν λένε ότι «θα εφαρμοστεί ο νόμος». Το πολιτικό ερώτημα είναι τι κάνουν όταν δεν εφαρμόζεται (όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες) ο νόμος. Αλλάζουν τον νόμο ή κοιτούν αλλού;

9. Στις χώρες όπου δεν αναγνωρίζεται θεσμικά το άσυλο ουδεμία αστυνομική ή άλλη δύναμη δεν σκέφτεται καν να εισέλθει στους χώρους. Οταν όμως το κράτος αποφανθεί ότι συντρέχουν οι λόγοι για να εισέλθει, τότε όλοι εμπιστεύονται το κράτος και όχι τους «επαγγελματίες - επαναστάτες».

10. Μπορεί να επιτευχθεί μια νέα κοινωνική και ακαδημαϊκή συμφωνία για το άσυλο όπως αυτή του Ν. 1168/82;

Κατά τη γνώμη μου όχι. Εχουμε το «άσυλο» που μας αξίζει (εντός και εκτός).

Δεν ήμασταν το 1982 έτοιμοι για να διαχειριστούμε τόσες ελευθερίες και δεν είμαστε τόσο άδολοι το 2009 για να μη φοβόμαστε την «εκδίκηση» των ελευθεριών που προδώσαμε.

* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=6568&Itemid=153

Ο "σεσημασμένος" του Αλλάχ, το σκισμένο Κοράνι και η υποκρισία των μεταλλαγμένων Αριστερών και των ΜΜΕ

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3993

Είχαμε γράψει, καθώς και πολλά άλλα ιστολόγια, για το παρακρατικό παιχνίδι που παίχτηκε τότε με το σχισμένο κοράνι.

Ένα στημένο επεισόδιο για να παρελάσουν από τους άμβωνες της παρασιτικής αλητείας των «νταβάδων» όλα τα επιδοτούμενα μορμολύκεια του «αντιρατσισμού»…

Όλη αυτή η καμαρίλα που επιτίθενται χρόνια, συστηματικά και καθημερινά με υστερικά αναθέματα εναντίον της Ορθοδοξίας, ξαφνικά με τον ίδιο υστερικό οίστρο ούρλιαζε υπέρ της «θρησκείας» του κορανίου: Η δολιότητα και η υποκρισία στις πιο αποκρουστικές μορφές της.

Σήμερα, το δήθεν θύμα με τις σχισμένη σελίδα του Κορανίου συλλαμβάνεται ως το ηγετικό στέλεχος συμμορίας κλεπτών και βιαστών!!!

Και η παρακρατική συμμορία των ΜΜΕ και των «αντιρατσιστών» έχει καταπιεί τη γλώσσα της.

Όλες οι συμμορίες είναι συγκοινωνούντα δοχεία και τις συνδέει η ΣΥΝΟΧΗ της ΣΥΝΕΝΟΧΗΣ!!!

ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ"

Για την υπόθεση με το "σχισμένο κοράνι" εκατοντάδες ήταν οι αποδείξεις και τα αναμφισβήτητα τεκμήρια που απεδείκνυαν ότι το χιλιοδιπλωμένο και βγαλμένο απο την πίσω τσέπη του παντελονιού "περίεργο πακέτο" ούτε το κοράνι ήταν ούτε φυσικά και ιερό.Θυμίζουμε ότι... ο πιστός Μουσουλμάνος, Κούρδος Ιστορικός κ. ALI KARDOYHO κατήγγειλε ΕΥΘΕΩΣ όσους μιλούν για "σκίσιμο" του Κορανίου απο τον Αστυνομικό και κατηγόρησε τα κόμματα που παρότρυναν τους Μουσουλμάνους να κατέβουν στην Αθήνα και να κάνουν ζημιές. Γεγονός που εξέθεσε όλους τους φιλήσυχους Μουσουλμάνους που διαβιούν ειρηνικά με τους Ελληνες πολίτες. Το επίμαχο χαρτί που υποτίθεται ότι ήταν το Κοράνι και έγινε όλος αυτό ο σάλος, μπορεί να ήταν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο ΕΚΤΟΣ απο Κοράνι. Και εξήγησε ο Αλή Καρδούχο :

1. Το Κοράνι είναι ΜΟΝΟ βιβλίο βιβλιοδετημένο.
2.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η ανατύπωσή του σε φωτοτυπίες γιατί αποτελεί ΙΕΡΟ κείμενο.
3.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο διαχωρισμός του Κορανίου σε σελίδες.
4.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οι Μουσουλμάνοι να περιφέρουν το ΙΕΡΟ Κοράνι σε τόπους εκτός απο τόπους λατρείας και προσευχής.
5.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το Κοράνι να το έχουν πάνω τους οι Μουσουλμάνοι διότι... ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έρχεται σε επαφή με σωματικά υγρά κ.λ.π.
6.Οι Μουσουλμάνοι για να πιάσουν στα χέρια τους το ΙΕΡΟ Κοράνι , πρέπει ΠΡΩΤΑ να ΠΛΥΘΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ !! και μετά να το αγγίξουν.
7.Φυσικά απαγορεύεται να κυκλοφορεί φωτοτυπικό αντίγραφο τσαλακωμένο, τυλιγμένο και κολλημένο με ταινίες συσκευασίας.

Άρα το επίμαχο έγγραφο που "κακοποιήθηκε" ήταν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ εκτός απο το ΙΕΡΟ ΚΟΡΑΝΙ(http://geiasoy.blogspot.com/2009/06/blog-post_27.html)

Φυσικά το αποκορύφωμα αφ΄ενός της απάτης, αφ΄ετέρου της ξετσιπωσιάς των ντόπιων δουλικών της "Νέας Εποχής" ήλθε με την σύλληψη πριν λίγες ημέρες του τότε προσβεβλημένου "φουκαρά" μουσουλμάνου λαθρομετανάστη.Αυτός λοιπόν ο "κακομοίρης" όταν τέλειωνε απο τις προσευχές στον Αλλάχ έβγαινε σεργιάνι παρέα με άλλους ταλαιπωρημένους απο την ελληνική "φασιστική και ρατσιστική κοινωνία" και για να ξεσκάσει απο τα βάσανα έκλεβε και βίαζε.Για άλλη μια φορά, οι νεο-εποχίτες μεταλλαγμένοι "αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ που υποστήριξαν και υποδαύλισαν τις διαδηλώσεις και τις καταστροφές που προκάλεσαν πριν λίγους μήνες στην Αθήνα εξαγριωμένοι φανατικοί μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες ,βρίσκονται στριμωγμένοι στη γωνιά έχοντας χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας και σοβαρότητας.Αν έχουν πολιτικό φιλότιμο να πάνε να ξαναμαζέψουν τα πλήθη των "ταλιμπάν" της Αθήνας να διαδηλώσουν σήμερα για τον σύντροφο τους αρχι-βιαστή.Δεν ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό, ουδείς απο τους ...ευαίσθητους για τα " ιερά και τα όσια " των μουσουλμάνων, είπε το παραμικρό για τις απανωτές ιεροσυλίες των κουκουλοφόρων σε εκκλησίες και παρεκκλήσια .Δεν ακούσαμε κανέναν απο τους ψευτοκομουνιστές και γιαλαντζί επαναστάτες να καταγγείλλει τους φίλους του αντιεξουσιαστές για τις τοποθετήσεις βομβών μέσα σε εκκλησίες λίγο πριν την Μ.Εβδομάδα.

Και για να έχετε κάποιο μέτρο σύγκρισης μπορείτε να ξαναδιαβάσετε πιο κάτω μερικές ενδεικτικές παλιότερες αναρτήσεις ή αναδημοσιεύσεις

ΔΙΩΞΕΙΣ-ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2009/12/blog-post_9697.html

Να σταματήσει η ομηρία των ΑΕΙ

Πανεπιστημιακοί, με παρέμβασή τους στην «Κ», ζητούν αλλαγές στο άσυλο και ευρύτερες τομές στη λειτουργία των Ιδρυμάτων

Του Αποστολου Λακασα

Θάρρος από όλους -υπουργείο Παιδείας, πανεπιστημιακούς, φοιτητές- και τόλμη στην ανάληψη ευθυνών απαιτείται για να τερματιστεί το γαϊτανάκι του παραλόγου σχετικά με το άσυλο στα ελληνικά ΑΕΙ. Ολοι γνωρίζουν τι συμβαίνει εντός των πανεπιστημίων, αλλά ουδείς φροντίζει να εφαρμόσει τις θεσμοθετημένες ενέργειες. Ετσι βασιλεύουν η ανομία, οι απειλές βίας και ο εκφοβισμός πανεπιστημιακών και φοιτητών που τολμούν να αντιπαρατεθούν με τις ισχυρές, βίαιες μειοψηφίες φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών. Αλλωστε, εδώ και χρόνια η κατάσταση είναι γνωστή με τα «στέκια» των εξωπανεπιστημιακών, που υπάρχουν εντός των κεντρικών ΑΕΙ. Ενδεικτικά, πανεπιστημιακοί που μίλησαν στην «Κ» συνέδεσαν το στέκι της Νομικής Σχολής με γνωστά πρόσωπα του αντιεξουσιαστικού χώρου, τα οποία επιθυμούν να «διαφοροποιούνται» από τα άτομα στο άλλο «στέκι», στο ιστoρικό κτίριο του ΕΜΠ επί της οδού Πατησίων.

Σχέσεις διαπλοκής

Από την άλλη, οι σχέσεις διαπλοκής πανεπιστημιακών - φοιτητικών παρατάξεων κρατούν εγκλωβισμένα τα ιδρύματα σε ένα τριτοκοσμικό καθεστώς, που οδηγεί στην καθημερινή τους υποβάθμιση. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι τα όσα διαδραματίστηκαν κατά το διήμερο των εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πώς νοείται η πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Αθηνών να μην καλεί την αστυνομία, όταν κάποιοι διαδηλωτές επιχειρούσαν με λοστούς να παραβιάσουν την πόρτα του κτιρίου των Προπυλαίων την περασμένη Κυριακή; Ποιο «άσυλο» καλύπτει την ενέργεια των ατόμων αυτών;

Κατά καιρούς η συζήτηση για την καταχρηστική εφαρμογή του ασύλου αναζωπυρώνεται. Πλέον, όμως, θεωρείται ότι η ιδέα να αλλάξει το καθεστώς προστασίας του ασύλου έχει ωριμάσει. Μάλιστα, κατά την χθεσινή Σύνοδο Πρυτάνεων στο Λαύριο υπήρξαν μέλη της που μίλησαν ακόμη και υπέρ της κατάργησης του ασύλου. «Μετά τα τελευταία γεγονότα θα πρέπει να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα υπέρ της κατάργησης του ασύλου, το οποίο φυσικά πρέπει να διατηρηθεί στο συμβολικό επίπεδο των ιδεών» τόνισε, μιλώντας στην «Κ», ο αντιπρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λεωνίδας Λουλούδης, ο οποίος κατέθεσε σχετική πρόταση, μαζί με τον συνάδελφό του κ. Χάρη Ξανθουδάκη του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ειδικότερα, στα ελληνικά πανεπιστήμια -και κυρίως στα κεντρικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης - υπάρχουν ομάδες εξωπανεπιστημιακών που δρουν ανενόχλητες, έχοντας συγγενικές σχέσεις με αριστερίστικες φοιτητικές παρατάξεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέθεσαν τα πανεπιστήμια στην «Κ», εδώ και χρόνια -ακόμη και 15ετία- εντός των ιδρυμάτων υπάρχουν χώροι, που αποτελούν άβατο για τις πρυτανικές αρχές και τους πανεπιστημιακούς. Είναι αίθουσες που τελούν υπό κατάληψη από ομάδες ατόμων από τον χώρο των αναρχοαυτόνομων, τα οποία κατά κύριο λόγο δεν είναι φοιτητές. Χαρακτηριστικά, είναι τα «στέκια» των αθηναϊκών ΑΕΙ (στη Νομική, στην πρώην ΑΣΟΕΕ και στο ΕΜΠ της Πατησίων).

Απειλές βίας

Παρότι όμως, οι «άγνωστοι» είναι απολύτως γνωστοί, τίποτα δεν γίνεται για να αλλάξει η κατάσταση. «Εχουμε επαφές μαζί τους και μπορούμε έτσι να τους ελέγχουμε και να ξέρουμε τι συμβαίνει» προσθέτει στην «Κ» διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποτυπώνοντας την ιδιότυπη ασυλία που παρέχουν τα ιδρύματα στις ομάδες ώστε οι τελευταίες να μην προκαλούν επεισόδια. Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι απειλές βίας κατά πανεπιστημιακών. «Είμαστε σε ένα καθεστώς αυτολογοκρισίας υπό τον φόβο ότι οι φοιτητικές παρατάξεις θα αντιταχθούν σε όποια απόφασή μας δεν τους αρέσει», δηλώνει στην «Κ» πανεπιστημιακός του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσιάζοντας μία ακόμη πτυχή της ιδιότυπης κατάστασης στα ελληνικά ΑΕΙ: τη σχέση διαπλοκής πανεπιστημιακών - φοιτητικών παρατάξεων. Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων καθώς έχουν λόγο στη λειτουργία του ΑΕΙ (από τις εκλογές περυτάνεων έως τις συνεδριάσεις των τμημάτων) μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις των οργάνων ασκώντας βία. Συχνές είναι πλέον οι βίαιες διακοπές συνεδριάσεων των οργάνων των ΑΕΙ από μέλη μειοψηφικών φοιτητικών παρατάξεων τα οποία διαφωνούν με την απόφαση στην οποία προσανατολίζεται η πλειοψηφία.

Βέβαια, παρότι όλοι μιλούν για το αδιέξοδο, ισχυρή μερίδα πανεπιστημιακών δεν προτείνει κατάργηση του ασύλου αλλά εφαρμογή του σημερινού νόμου, που προβλέπει άρση ασύλου όταν τελούνται αξιόποινες πράξεις στο ΑΕΙ. «Ακόμη κι αυτοί που μιλούν για την κατάργηση του ασύλου δεν απαντούν πώς θα αντιδράσουν απέναντι στις μειοψηφίες που θα προκαλέσουν ταραχές. Θα καλέσουν την αστυνομία; Θα έχει αυτό πρακτικό αποτέλεσμα; Η λύση είναι στο να βρεθούν εργαλεία τέτοια που να επιτρέπουν την εφαρμογή του ασύλου και κώδικες δεοντολογίας που να φέρουν μια αλλαγή κούλτουρας στα ΑΕΙ» δήλωσε, μιλώντας στην «Κ», η γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών κ. Ευγενία Μπουρνόβα.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_13/12/2009_383362

Με γενναιότητα και ομοψυχία

Του Ιωαννη Κ. Καρακωστα - αντιπρύτανη Φοιτητικής Μέριμνας, Πολιτισμού και Διεθνώ

Για να αλλάξει η κατάσταση στα πανεπιστήμια, απαιτείται να ληφθούν αμέσως μέτρα, τα οποία θα αφορούν στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Θα πρέπει όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, και ιδίως οι φοιτητές και οι φοιτητικές παρατάξεις, να πεισθούν ότι τα μέτρα υιοθετούνται με στόχο την εύρυθμη λειτουργία των ανωτάτων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, χωρίς να περιοριστούν τα δικαιώματα όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας που συνδέονται με τη διδασκαλία και την έρευνα που πραγματοποιούνται σ’ αυτά.

α. Πρέπει να ληφθούν προφυλακτικά, προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα. Μακροχρόνια μέτρα ελέγχου των εισερχομένων -στην ανάγκη και με επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας- και φύλαξη όλων των χώρων διδασκαλίας και έρευνας από υπαλλήλους του πανεπιστημίου, που θα είναι εξουσιοδοτημένοι να ειδοποιούν -στις περιπτώσεις παραβάσεων- τις πανεπιστημιακές αρχές.

Προληπτικά μέσα περιφρούρησης πέριξ των πανεπιστημιακών χώρων και από τις αστυνομικές δυνάμεις, όταν απειλούνται ταραχές και βιαιότητες στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ιδιαιτέρως δε, φύλαξη του ιστορικού κτηρίου περιμετρικά, το οποίο πέραν της ανεκτίμητης ιστορικής και αισθητικής του αξίας, συμβολίζει το ελεύθερο δημόσιο πανεπιστήμιο και τις αξίες του.

Κατασταλτικά μέσα απομάκρυνσης των εστιών και των πυρήνων, που με πρόφαση τη φοιτητική δράση αποτελούν βάσεις οργανωμένων εγκληματικών δραστηριοτήτων. Θέσπιση κανόνων πειθαρχικών διώξεων και πειθαρχικών ποινών, εφαρμογή των πιο πάνω κανόνων στις περιπτώσεις παραβιάσεων της πανεπιστημιακής νομοθεσίας και των κοινών νόμων, ιδίως στις περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ζωής, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας καθηγητών και διδασκομένων. Ο Πρύτανης και το Πρυτανικό Συμβούλιο πρέπει να καλούν τις αστυνομικές δυνάμεις -όπως προβλέπει ο νόμος- όταν υπάρχει κίνδυνος σφόδρα πιθανολογουμένης καταλύσεως του πανεπιστημιακού ασύλου από μάχιμες ομάδες εξωπανεπιστημιακών ταραξιών και εν δυνάμει εγκληματιών. Το ίδιο πρέπει να πράττει αυτεπάγγελτα η αστυνομική αρχή υπό τις προϋποθέσεις του νόμου.

β. Το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητικών παρατάξεων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, π.χ. στην εκλογή οργάνων κλπ., να μειωθεί στο ποσοστό που προβλέπουν οι σύγχρονες σχετικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Ολα τα κόμματα και οι κομματικές παρατάξεις, τουλάχιστον τα περισσότερα, να συνασπισθούν στην προάσπιση των συμφερόντων και στην αναβάθμιση του επιπέδου των δημοσίων πανεπιστημίων, όχι με μέσα και τρόπους που το καταρρακώνουν και το εξευτελίζουν, π.χ. οι καταλήψεις και αποχή από τα μαθήματα, αλλά με ενίσχυση του ρόλου των καθηγητών και κυρίως με ενδυνάμωση της σχέσης αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων.

γ. Οι ταγοί της πανεπιστημιακής κοινότητας σε όλες τις βαθμίδες, να αναχθούν στο επίπεδο ευθύνης, αλλά και κατανοήσεως που επιβάλλει η θέση τους, αλλά και οι περιστάσεις, με την αμέριστη, καλόπιστη και καλοπροαίρετη συμπαράσταση όλων των παραγόντων της κοινωνίας, που πρέπει να περιβάλλουν τους δασκάλους όλους όλων των βαθμίδων με το κύρος που θα επιτρέψει την επιτέλεση των καθηκόντων τους.

Στον βαθμό που παραμένει εν ισχύι η νομοθεσία περί ασύλου, να οριοθετηθεί ως χώρος ασύλου μόνον οι αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια και οι συνδεόμενοι με την εν στενή εννοία εκπαιδευτική διαδικασία χώροι. Το Κεντρικό Πανεπιστήμιο, δηλαδή το ιστορικό κτήριο που στεγάζονται οι πρυτανικές αρχές και ελάχιστες διοικητικές υπηρεσίες, δεν εξυπηρετεί από μακρού πλέον την εκπαιδευτική διαδικασία και δεν εμπίπτει στην έννοια του ασύλου. Στην ουσία πρόκειται περί ενός ζωντανού μουσείου. Τούτο, όμως, πρέπει να διευκρινισθεί επαρκώς και σαφώς, ώστε στο μέλλον να αποτραπεί η προσχηματική χρήση του ως χώρου ασύλου.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, χρειάζεται γενναιότητα των πολλών και ομοψυχία όλων.

Ως κατακλείς μπορεί να λεχθεί το εξής: η μέχρι τώρα εφαρμογή των διατάξεων περί ασύλου έχει οδηγήσει σε εξαχρείωση του θεσμού. Επιβάλλεται, λοιπόν, η τροποποίηση της διάταξης, η οποία πρέπει να ορίζει -το αυτονόητο, που είναι όμως αναγκαίο για την αποφυγή της αντίθετης στο νόμο εφαρμογής, δηλαδή- ότι «άσυλο είναι η προστασία της έρευνας, της διδασκαλίας και των προσώπων που απολαμβάνουν τα ανωτέρω καθώς και ό,τι άμεσα συναρτάται με τον κυρίαρχο σκοπό των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων».

Η παραβίαση του ασύλου με την πιο πάνω έννοια θα οδηγεί βεβαίως στις κυρώσεις που προβλέπονται σε κάθε ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία. Εξάλλου, σε μια τέτοια πολιτεία άσυλο αποτελεί το σπίτι μας, το γραφείο μας, το μαγαζί μας, ακόμη και το καφενείο που μας φιλοξενεί.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_13_15/12/2009_1290618

Μαθήματα διπλωματίας από την Τουρκία

Γιώργος Κύρτσος
14-01-2010

Η Τουρκία είναι μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, που έχει ξεφύγει από τα πλαίσια της παραδοσιακής διπλωματίας και αξιοποιεί με εντυπωσιακό τρόπο τη θέση της στο σύγχρονο κόσμο. Ιδιαίτερα στο θέμα της καταπίεσης των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, η Τουρκία έχει κερδίσει το μυαλό και την καρδιά του ισλαμικού κόσμου και της διεθνούς κοινής γνώμης. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Ερντογάν καταδικάζει με συνέπεια την αδιάλλακτη πολιτική του Ισραήλ και τις βαρβαρότητες κατά του άμαχου παλαιστινιακού πληθυσμού, χωρίς φυσικά να συμπαρατάσσεται με τους εξτρεμιστές που δίνουν μάχη για την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ από το χάρτη.

Η Άγκυρα έχει καταφέρει να κερδίσει την αναγνώριση της στρατηγικής της σημασίας από την Ουάσινγκτον χωρίς να δεσμεύσει την εξωτερική της πολιτική. Παρά τη μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τη γειτονική χώρα, η ηγεσία της εξακολουθεί να παίρνει εντυπωσιακές διπλωματικές πρωτοβουλίες, που ενισχύουν τη διεθνή διαπραγματευτική της θέση.

Στην Ελλάδα περάσαμε μία περίοδο προσαρμογής στις υποδείξεις της Ουάσινγκτον, η οποία έχει φτάσει να μας θεωρεί δεδομένους και γι’ αυτό δεν μας δίνει ιδιαίτερη σημασία. Η νέα κυβέρνηση αναλύει το σύγχρονο κόσμο με μεγαλύτερη ευρύτητα πνεύματος απ’ ό,τι οι κυβερνήσεις της ΝΔ, εξακολουθεί όμως να κινείται σε ένα παραδοσιακό πλαίσιο, το οποίο δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στη χώρα μας. Ουσιαστικά έχουμε μετατραπεί σε «γέφυρα» για την προώθηση της ευρωπαϊκής στρατηγικής της Άγκυρας και έχουμε παραιτηθεί της άσκησης μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, σε μία περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ έχουν σταματήσει να είναι η μοναδική υπερδύναμη και ο σύγχρονος κόσμος μεταβάλλεται με εντυπωσιακή ταχύτητα.

http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=72033

Λωραν Φάμπιους: "Ένταξη της Τουρκίας σημαίνει διάλυση της Ευρώπης"

Ο πρώην πρωθυπουργός του Φρανσουά Μιτεράν μιλάει στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο για
- το ευρώ και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
- τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- την κρίση της Ευρώπης
- τις προοπτικές των ΣοσιαλιστώνΤου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Το 1984, σε ηλικία μόλις 37 ετών, ο Λωράν Φαμπιούς έγινε ο νεώτερος Πρωθυπουργός στην ιστορία της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Το «τρομερό παιδί» του Φρανσουά Μιτεράν συνέδεσε το όνομά του με την ιστορική στροφή των Γάλλων σοσιαλιστών προς τα «δεξιά», τη διάλυση της συμμαχίας με το ΚΚ και την την αποδοχή μιας ουσιαστικά φιλελεύθερης οικονομικής διαχείρισης. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Φαμπιούς από ηγέτης της «δεξιάς» έγινε ηγέτης της «αριστερής» πτέρυγας του ΣΚ, αφότου πρωτοστάτησε στην απόρριψη του ευρωσυντάγματος στο δημοψήφισμα του 2005, ηγούμενος εκείνων των σοσιαλιστών που άσκησαν δριμεία κριτική στον «σοσιαλφιλελευθερισμό». Μια στάση που επιδοκιμάστηκε μεν από τους ψηφοφόρους, περιλαμβανομένης της πλειοψηφίας των Σοσιαλιστών ψηφοφόρων, του στοίχισε όμως το μένος τόσο του γαλλικού κατεστημένου, όσο και της ηγεσίας του κόμματός του, που είδαν, στο πρόσωπό του, έναν «προδότη». Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Αθήνα, όπου μίλησε για το ευρώ.

Eρώτηση: Πως σας φαίνεται η Αθήνα ξανά με κυβέρνηση σοσιαλιστών;

Απάντηση: Εντυπωσιάστηκα από την πολύ θετική απήχηση της νέας κυβέρνησης. Είναι σημαντικό αυτό, γιατί μια κυβέρνηση, για να πετύχει, πρέπει να ξεκινά με σημαντική λαϊκή υποστήριξη. Αυτή η κυβέρνηση έχει πολλά ατού για να πετύχει.

Eρώτηση: Αντιμετωπίζουμε σήμερα μια κρίση της Ευρώπης, αλλά και μια διεύρυνση της ΕΕ που προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις, ιδίως όταν μιλάμε για ένταξη της Τουρκίας, εναντίον της οποίας είχατε ταχθεί.

Απάντηση: Υπάρχει κατ΄αρχήν το γενικό θέμα της διεύρυνσης. Όταν φτιάξαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, την φτιάξαμε στη βάση κανόνων που προϋπέθεταν ότι θα ήταν μια αρκετά μικρή Ένωση. Είμαστε έξη, εννιά, δεκαπέντε. Αρχίσαμε τη μεγάλη διεύρυνση, που ήταν αναγκαία, προς τις ανατολικές χώρες κλπ., πριν εμβαθύνουμε την Ένωση. Υπήρχαν ιστορικές αιτίες γι’ αυτό, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε, η πτώση του τείχους κλπ. Αφού όμως η διεύρυνση προηγήθηκε της εμβάθυνσης, μια σειρά κανόνες βρέθηκαν μη προσαρμοσμένοι. Και αυτοί οι κανόνες δεν
άλλαξαν. Τι σημαίνει αυτό συγκεκριμένα; Συμμετείχα σε πολλά Συμβούλια αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Γίνονται Συμβούλια Υπουργών κάθε βδομάδα. Πρέπει να βρεθεί μια κοινή λύση, ο κανόνας είναι σε πολλούς τομείς η ομοφωνία ή η ενισχυμένη πλειοψηφία, με 27 γύρω από το τραπέζι γίνεται πάρα πολύ δύσκολο. Αυτό είναι έτσι, είναι ένα γεγονός. Οι κανόνες δεν προσαρμόστηκαν. Αυτό είναι ένα πρώτο σημείο και εξηγεί τον σκεπτικισμό που αναφέρατε απέναντι στην Ευρώπη. Οι Γάλλοι είναι πολύ Ευρωπαίοι, υποστηρίζουν πολύ την Ευρώπη, αλλά
θέλουν μια Ευρώπη που προχωρά και τους προστατεύει. Διαπίστωσαν ότι δεν προχωρά πολύ γρήγορα και ότι, ενίοτε, δεν τους προστατεύει. Υπάρχει μια εξαίρεση, κι αυτή είναι το ευρώ. Το ευρώ π.χ. στην κρίση μας προστάτευσε. Αν, επιπλέον της οικονομικής, χρηματιστικής και κοινωνικής κρίσης είχαμε και νομισματική κρίση θάταν φοβερό. Από την άποψη αυτή, ήταν μια επιτυχία του ευρώ. Αλλά το ευρώ, στη Γαλλία και όχι μόνο, θεωρήθηκε υπεύθυνο μιας αύξησης των τιμών, όταν αλλάξαμε νόμισμα.

Eρώτηση: Δεν είναι αλήθεια;

Απάντηση: Είναι αλήθεια για τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όχι για το σύνολο. Γι’ αυτό, η κρίση των Γάλλων για το ευρώ και όχι μόνο είναι αρκετά αμφίθυμη.

Eρώτηση: Είδαμε μια πολύ σκληρή κριτική του τρόπου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των μονεταριστικών κανόνων που της επιβλήθηκαν, κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος που διεξάγατε για το ευρωσύνταγμα το 2005. Και αυτό ήταν ένα από τα πολύ δυνατά σημεία των αντιπάλων της συνθήκης.

Απάντηση: Αυτό είναι απολύτως ακριβές. Αυτό που λέγαμε τότε είναι ότι κανένα σύνταγμα δεν επιβάλλεται να συμπεριλάβει νομισματικούς κανόνες, καμμια χώρα στον κόσμο δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό ήταν το ένα επιχείρημά μας, όσων ταχθήκαμε υπέρ του όχι στη συνταγματική συνθήκη. Ένα δεύτερο σημείο δεν αφορούσε την αρχή του ευρώ, εγώ ήμουν ένθερμος οπαδός του ευρώ, αλλά τη διαχείριση του ευρώ. Υπάρχουν νομίσματα που διαχειρίζονται πολιτικά, το δολλάριο, το γουάν, η λίρα. Το ευρώ διαχειρίζεται λίγο παθητικά, από μια Κεντρική Τράπεζα, ανεξάρτητη, πολύ καλά, αλλά που εκτιμά ότι δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Εκεί υπάρχει μια συζήτηση και πολλοί, μεταξύ των οποίων και εγώ, λένε ότι πρέπει μεν η τράπεζα να είναι ανεξάρτητη, αλλά να συζητάει, παρόλα αυτά με τις πολιτικές αρχές κλπ.
Σε ό,τι αφορά τώρα την Τουρκία, υπάρχει στη Γαλλία μια κατάσταση ιδιαίτερη, έχετε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που είναι εχθρικός στην τουρκική ένταξη.

Ερώτηση: Είναι όντως; Γιατί μερικές φορές δεν ξέρω πως να ερμηνεύσω τον κ. Σαρκοζί. Τη μια λέει ότι δεν θέλει την Τουρκία στην ΕΕ, την άλλη τροποποιεί το σύνταγμα ώστε να μη χρειάζεται δημοψήφισμα για την ένταξή της.

Απάντηση: Εγώ δεν είμαι ο καλύτερος ερμηνευτής της σκέψης του, τα διαπιστώνω κι εγώ αυτά που λέτε, ας μείνουμε όμως στις επίσημες θέσεις που υιοθετήθηκαν και πάνε σε αυτή την κατεύθυνση, κατά της ένταξης. Ι κ. Σαρκοζί λέει δεν θέλω την ένταξη, το Σοσιαλιστικό Κόμμα λέει ότι είμαστε μάλλον υπέρ, υπό τον όρο βεβαίως ότι θα εκπληρωθούν οι όροι, που προς το παρόν δεν εκπληρώνονται, αλλά στο μέλλον γιατί όχι; Προσωπικά εγώ έχω μια διαφορετική θέση, μιλάω για την προσωπική μου θέση. Η Τουρκία είναι μια πολύ μεγάλη χώρα. Μπορούμε να θέσουμε, αλλά αυτός δεν είναι απόλυτος κανόνας, το θέμα της γεωγραφίας, αν η Τουρκία είναι ή δεν είναι στην Ευρώπη. Κυρίως όμως, πιστεύω ότι, όσο πρέπει να έχουμε προνομιακές σχέσεις με την Τουρκία, που είναι άμεσος εταίρος μας, τόσο είναι δύσκολο να εντάξουμε αυτή τη χώρα στον μηχανισμό αποφάσεων. Δεν είναι τόσο πολιτική απόφαση, όσο πραγματιστική απόφαση. Είναι ήδη τόσο δύσκολη η λήψη αποφάσεων με 27, ώστε αν γίνουμε αύριο 30 ή 35, γιατί το ίδιο ζήτημα μπορεί επίσης να τεθεί όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για την Ουκρανία και άλλες χώρες, στην περίπτωση αυτή, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται τόσο μεγάλη που διαλύεται. Εγώ θέλω να προχωρήσει η Ευρώπη και σκέφτομαι ότι, σε έναν ορίζοντα προβλέψιμο, δεν ξέρω τι θα γίνει σε 50 χρόνια, αλλά στον προβλέψιμο ορίζοντα, θα προτιμούσα μια Ευρώπη που προχωράει γρήγορα, που έχει προνομιακές σχέσεις, ιδίως με την Τουρκία, που βοηθάει στο οικονομικό επίπεδο την Τουρκία, αν χρειάζεται βοήθεια, αλλά χωρίς να μπερδεύουμε τις χώρες που συνιστούν τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες της περιφέρειας.

Ερώτηση: Στο τουρκικό θέμα δόθηκαν πολλές υποσχέσεις, υπήρξε πολύς οπορτουνισμός. Από τη μια οι 27 λένε ότι υποστηρίζουν την ένταξη. Από την άλλη, όλοι ξέρουμε ότι μακροχρόνια, θα είναι πολύ δύσκολο για τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Έλληνες, τους Κύπριους, να αποδεχθούμε την Τουρκία ως μέλος. Μοιάζει να μην τη θέλουμε μεν, να ψηφίζουμε όμως υπέρ της ένταξής της.

Απάντηση: Είναι αλήθεια. Και οι Τούρκοι μας το λένε. Εγώ συμμετείχα ή προετοίμασα Συμβούλια, όπου υπήρχε ένας «γύρος του τραπεζιού» των Υπουργών, Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων. Ήταν, πως να σας το πω, δεν θα τόλεγα υποκριτικό, αλλά πάντως μια πολύ ειδική κατάσταση. Άκουγα τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών να λένε «Ναι, ναι», στην Τουρκία, περιμένοντας, ελπίζοντας ότι θα πει «Όχι» ο διπλανός τους! Εγώ νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα το θέμα να τεθεί με τρόπο σαφέστερο και με περισσότερο κουράγιο. Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα, έχουμε κάθε λόγο, πρέπει να διατηρούμε εξαίρετες σχέσεις μαζί της. Αλλά εξαίρετες σχέσεις δεν σημαίνει να προσχωρήσει όλος ο κόσμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά αναγνωρίζω επίσης το θεμιτό των τουρκικών διαμαρτυριών, γιατί ακριβώς μπορούν να στηριχτούν στις δηλώσεις μας.

Ερώτηση: Αυτή η ευρωτουρκική σχέση κινδυνεύει να γίνει η μητέρα όλων των παρεξηγήσεων…

Απάντηση: Ναι και γι΄αυτό χρειάζεται να διαλύσουμε όλες τις παρεξηγήσεις, αλλά δεν σημαίνει ότι επειδή έχουμε στενές σχέσεις πρέπει, αυτόματα, η Τουρκία να γίνει τμήμα του μηχανισμού απόφασης.

Ερώτηση: Ορισμένοι υποπτεύονται μια εξωευρωπαϊκή, «αυτοκρατορική» θέληση, πίσω από την επιθυμία ένταξης της Τουρκίας…

Απάντηση: Ο δικός μου φόβος είναι η διάλυση της Ευρώπης.

Ερώτηση: Η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι μέλος της ΕΕ και απειλεί ένα άλλο μέλος, την Ελλάδα. Δεν είναι παράδοξο μια χώρα με τέτοια συμπεριφορά να έχει αρχίσει διαπραγματεύσεις ένταξης, από την άποψη του αυτοσεβασμού της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Απάντηση: Δεν θέλω να αναμειχθώ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλά σε σχέση με το ζήτημα αυτό και με το κυπριακό, η θέση μας δεν μπορεί να είναι διαφορετική από τη θέση της διεθνούς κοινότητας και του ΟΗΕ.

Ερώτηση: Παρατηρούμε μια μεγάλη κρίση της σοσιαλδημοκρατίας. Χάνει τις εκλογές, με την εξαίρεση της Ελλάδας…

Απάντηση: Σημειώνεται ένα εκπληκτικό παράδοξο. Η οικονομική, η χρηματιστική, η οικολογική κρίση επιβεβαιώνουν τις θέσεις της αριστεράς…

Ερώτηση: …Η αριστερά θυμάται τις θέσεις της;

Απάντηση: Το νομίζω, το ελπίζω. Η Δεξιά μας είπε επί χρόνια «ζήτω η αυτορρύθμιση», «ζήτω ο νόμος της αγοράς», «πυροβολήστε κάθε κρατική παρέμβαση». Και είδαμε τώρα τη χρεωκοπία αυτών των σχημάτων, με την κρίση. Ενώ η αριστερά, έστω και υπερβολικά δειλά, έθεσε το ζήτημα της ανάγκης κάποιας ρύθμισης, κάποιου πλαισίου στην αγορά. Το χρήμα πρέπει να είναι στην υπηρεσία της οικονομίας, η οικονομία στην υπηρεσία του Ανθρώπου. Οι δυσκολίες του κόσμου αναδεικνύουν την ορθή θεμελίωση των θέσεων της αριστεράς. Αλλά, είναι αλήθεια, η αριστερά δεν επωφελείται!

Ερώτηση: Γιατί;

Απάντηση: Υπάρχουν τρεις ή τέσσερις σειρές αιτιών. Σε κάθε κρίση, ο πληθυσμός έχει τάση να πηγαίνει εκεί που εκτιμά ότι υπάρχει η δύναμη (πυγμή, autorite), εντός εισαγωγικών. Πιστεύουν, εσφαλμένα, ότι η δύναμη ενσαρκώνεται περισσότερο στη δεξιά, παρά στην αριστερά. Δεύτερο, οι μεγάλες διεκδικήσεις της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, έχουν στο μεγαλύτερο μέρος ικανοποιηθεί και, επομένως, το πρόγραμμα της αριστεράς έχει κάπως εξαντληθεί και δεν μπόρεσε να ανανεωθεί κατά τρόπο ικανοποιητικό. Τρίτο, η κλασική προσέγγιση της σοσιαλδημοκρατίας ήταν εθνική, διεθνιστική πιθανά, αλλά βασισμένη σε μάλλον εθνικά εργαλεία παρέμβασης. Σήμερα, καταλαβαίνουμε, ότι χρειάζεται μια ευρωπαϊκή ή παγκόσμια παρέμβαση. Τέταρτο, η σοσιαλδημοκρατία έχει μια ιστορική καταγωγή, πάλεψε κατά της εκμετάλλευσης, αναζήτησε τον συμβιβασμό ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, αλλά, επί πολύ μεγάλο διάστημα, δεν πήρε υπόψιν της τη διάσταση «περιβάλλον». Πρέπει λοιπόν να κάνει όλες αυτές τις «επιδιορθώσεις», τις προσαρμογές (ajustements). Και, όπως είπατε πριν γελώντας, η αριστερά καμμιά φορά ξέχασε κάπως τις θέσεις της, με αποτέλεσμα να υπάρξει σύγχυση αριστεράς και δεξιάς.

Ερώτηση: Μια κεϋνσιανή προσέγγιση στο ευρωπαϊκό πλαίσιο θα μπορούσε να είναι λύση;

Απάντηση: Νεοκεϋνσιανή. Στο κάτω-κάτω ο τρόπος που σώσαμε τις οικονομίες του κόσμου φέτος, σε αντίθεση με το 1929, είναι κεϋνσιανή προσέγγιση. Χρειάζεται παρέμβαση του δημοσίου. Μπορούμε να επικρίνουμε τη μορφή παρέμβασης, αλλά αν δεν υπήρχε…

Ερώτηση: Υπήρξε δημόσια παρέμβαση, αλλά δεν υπήρξε στοιχείο αναδιανομής…

Απάντηση: Όχι ακόμα. Αλλά, σε αντίθεση με το 1929, οι κεντρικές τράπεζες παρενέβησαν μαζικά. Βεβαίως η συνέπεια ήταν η αύξηση των χρεών, αλλά η οικονομία δεν κατέρρευσε. Σε αντίθεση με το 1929, υπήρξαν σχέδια προϋπολογισμών, έστω κι αν συντονίσθηκαν ανεπαρκώς. Κι έτσι η οικονομία δεν κατέρρευσε πλήρως. Η ιδέα της ρύθμισης, της δημόσιας παρέμβασης είναι χρήσιμη, αλλά πρέπει να συμπληρωθεί από μια προσπάθεια αναδιανομής και βέβαια να πάει προς μια καινούρια ανάπτυξη, που είναι όλη η συζήτηση για τη βιώσιμη, την πράσινη ανάπτυξη. Αλλά,
προφανώς, αυτός ο νεοκεϋνσιανισμός είναι απαραίτητος.

Ερώτηση: Το θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο της Ευρώπης επιτρέπει τέτοιες παρεμβάσεις;

Απάντηση: Είναι ανεπαρκές. Η Ευρώπη πρέπει βεβαίως να παρέμβει, αλλά με πολύ πιο συντονισμένο τρόπο. Αυτό σημαίνει να υπάρχει ένας Ευρωπαίος ρυθμιστής μάλλον, παρά εθνικοί ρυθμιστές. Πρέπει να υπάρξει φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση. Δεν μπορείτε να έχετε ενιαίο νόμισμα που να διαρκέσει, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, αν υπάρχουν οικονομικές, δημοσιονομικές, κοινωνικές πολιτικές πολύ διαφορετικές. Αν θέλουμε ένα στέρεο ευρώ χρειάζεται ένας σύνδεσμος μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της πολιτικής αρχής, ένα οικονομικό «πιλοτάρισμα» και η Ευρωομάδα (σ.σ. Eurogroup, η ομάδα των κυβερνήσεων των χωρών που έχουν υιοθετήσει τιο ευρώ) θα αποκτήσουν έναν ρόλο πολύ πιο σημαντικό, γιατί έχετε νομίσματα που «πιλοτάρονται» πολιτικά, το δολλάριο, το γουάν, τη λίρα και ένα νόμισμα, το ευρώ, που δεν «πιλοτάρεται».

Ερώτηση: Πως θα τα κάνετε αυτά. Για να αλλάξετε τις συνθήκες χρειάζεται η έγκριση και των 27…

Απάντηση: Εγώ είμαι πραγματιστής. Χρειάζεται τουλάχιστο οι πολιτικοί υπεύθυνοι να αναλάβουν το βάρος των ευθυνών τους. Δεν απαγορεύεται ο διάλογος ανάμεσα στην Τράπεζα και την πολιτική αρχή. Πρέπει να γίνουν αλλαγές και μόνο αν η Ευρώπη πιστεύει στον εαυτό της μπορεί να προχωρήσει σε επαρκείς μεταβολές. Η αριστερά έχει αυτή τη θέση.

Ερώτηση: Είσαστε ένας από τους λίγους πολιτικούς που κάλεσαν τον γαλλικό λαό να καταψηφίσει το 2005 την ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη. Εγώ είχα έρθει στη Γαλλία, παρακολούθησα αυτή την εκπληκτική προεκλογική καμπάνια. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα πολίτες μιας χώρας να συζητάνε σε τόσο βαθύ επίπεδο, στα καφενεία, στις ταβέρνες, στο δρόμο ιδέες για την οικονομία, την παγκοσμιοποίηση κλπ. σε ένα επίπεδο αξιοζήλευτο και για ειδικούς. Οι Γάλλοι έδωσαν 55% στο Όχι, παρά την κινητοποίηση όλου του κατεστημένου, σε Γαλλία και Ευρώπη.
Μετά είχαμε την εξέγερση των προαστίων, είχαμε μια μεγάλη ειρηνική εξέγερση την άνοιξη, αλλά δεν δόθηκε καμιά συνέχεια. Το Όχι στο ευρωσύνταγμα δεν έγινε Ναι. Γιατί;

Απάντηση: Τάχθηκα υπέρ του ‘Οχι το 2005 και δεν μετανοιώνω. Αλλά η δύναμη του Όχι ήταν ετερογενής. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Υπήρχαν άνθρωποι σαν εμένα, πεπεισμένοι Ευρωπαίοι, που θεωρούσαν το Σύνταγμα κακό, γιατί ήταν ανεπαρκές και δεν επέτρεπε στην Ευρώπη προόδους. Είχατε όμως και πεπεισμένους αντι-Ευρωπαίους, που έλεγαν όχι σε οτιδήποτε ευρωπαϊκό. Δεν γινόταν να ενωθούν όλοι αυτοί σε ένα σχέδιο. Αλλά έχετε απόλυτο δίκιο όταν λέτε ότι ήταν μια στιγμή που η συζήτηση, τουλάχιστο στη Γαλλία, ήταν τόσο βαθειά. Εγώ έχω ένα εξοχικό σε ένα μικρό χωριουδάκι, 300 κατοίκων, και θυμάμαι έγινε μια συγκέντρωση-συζήτηση των εκατό από τους κατοίκους, που κρατούσαν τη συνθήκη στο χέρι! Ήταν μια λαϊκή εμπειρία πολύ δυνατή και το Όχι κέρδισε εναντίον όλων των κατεστημένων δυνάμεων. Το συμπέρασμά μου: οι Γάλλοι είναι πολύ υπέρ της Ευρώπης, αλλά θέλουν μια Ευρώπη που τους προστατεύει, όχι μια Ευρώπη που τους εκθέτει. Θέλουν μια Ευρώπη πιο κοινωνική, πιο δημοκρατική, πιο οικολογική. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν ήταν Όχι στην Ευρώπη, ήταν Ναι σε μια διαφορετική Ευρώπη και νομίζω ότι αυτό το αίσθημα το βρίσκουμε και σε πολλές άλλες χώρες. Το άλλο ζήτημα βέβαια που με σοκάρει είναι ότι δεν βγάλαμε τα δημοκρατικά συμπεράσματα από όλα αυτά. Κάθε φορά, π.χ. στις τελευταίες ευρωεκλογές υπήρχε πολύ αποχή. Λένε λοιπόν πρέπει να διδαχθούμε, να βγάλουμε συμπεράσματα. Αλλά δεν βγάζουμε κανένα συμπέρασμα. Για να γίνει δημοφιλής η Ευρώπη πρέπει να κατεβούμε στη συζήτηση, στο συγκεκριμένο…

Ερώτηση: Μιλάτε για μια διαφορετική Ευρώπη. Αλλά υπάρχει έστω το περίγραμμα μιας τέτοιας, διαφορετικής Ευρώπης; Είπατε πριν σωστά ότι οι δυνάμεις του ‘Οχι ήταν ετερογενείς. Παρά την ετερογένεια όλες συμφωνούσαν στην αντίθεση στο υπερφιλελεύθερο σύστημα, όλες ήταν κριτικές απέναντι στη διεύρυνση, όλες ήθελαν μια ισχυρότερη κοινωνική πολιτική και στο βάθος υπήρχε και ένα αίτημα ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας. Όσοι ψήφισαν Όχι δεν ήθελαν τον φιλελευθερισμό, ήταν κριτικοί απέναντι στη διεύρυνση, ήθελαν εντονότερη κοινωνική διάσταση. Και στο βάθος, αν και δεν έγινε μεγάλη συζήτηση,υπήρχε ένα αίτημα ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας. Δεν ήταν αυτές επαρκείς συγκλίσεις;

Απάντηση: Έχετε δίκιο ως προς τις συγκλίσεις. Υπήρξαν αυτές οι συγκλίσεις. Από την άλλη όμως υπήρχαν πολιτικές διαφορές. Να σας δώσω ένα παράδειγμα, εγώ είμαι πεπεισμένος ευρωπαϊστής, αλλά «όχι» ψήφισαν και οι ακροδεξιοί με τους οποίους δεν έχω καμιά σχέση. Το στρατόπεδο του «όχι» ήταν ετερογενές, όπως ετερογενές ήταν και το στρατόπεδο του «ναι», είχε και δεξιούς και αριστερούς. Δεν μπορούσε να στηριχθεί εκεί ένα σχέδιο. Έχετε δίκιο όμως ότι το δημοψήφισμα σηματοδότησε την ανάγκη διαφορετικής Ευρώπης. Και δεν είναι το θεσμικό ζήτημα το σπουδαιότερο. Τους ανθρώπους τους ενδιαφέρει το περιεχόμενο, το κοινωνικό, το οικονομικό, το οικολογικό, το δημοκρατικό ζήτημα. Σε αυτά δουλεύω εγώ τώρα.

http://blog.antibaro.gr/2009/12/754

Ινδοευρωπαίοι ή μία θεωρία που δεν στέκει

Η εκδοχή την οποία ακόμη και μέχρι σήμερα υποστηρίζουν οι επιστήμονες και η οποία αναφέρεται σε λαούς κάποιας Άριας ή Ινδοευρωπαϊκής φυλής, όπως συνηθίζεται να λέγεται, και η οποία έφθασε από βόρεια στην ελλαδική όπου και εκπολίτισε(!!!) τους Έλληνες, φαίνεται πως σήμερα πια κανένα δεν πείθει.
Και κάνω λόγο για πειθώ καθότι οι επιστήμονες συνεχίζουν να δέχονται αυτή την θεωρία ως ισχύουσα!
Ο Ιωάννης Πασσάς στο βιβλίο του « Η αληθινή προϊστορία των Ελλήνων», δίνει μεγάλη μάχη για να αποδείξει το σαθρό της θεωρίας αυτής. Και βέβαια δεν είναι ο μόνος αφού τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια παρακολουθούμε πλήθος ερευνητών και συγγραφέων να επιδίδονται με μεγάλο πάθος προς αυτή την κατεύθυνση, κυρίως Έλληνες αλλά και αρκετοί ξένοι επιστήμονες, αφού πλέον δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μια τέτοια θεωρία!
Συγκεκριμένα ο Ιωαν. Πασσάς γράφει: « Ασφαλώς δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία ή επίπονη προσπάθεια για να καταδειχθεί ή να ανατραπεί μία τέτοια θεωρία. Διότι μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος οι άνθρωποι που διασώθηκαν στον βορρά και στα νότια της Μακεδονίας και της Θράκης με την πάροδο του χρόνου διαμορφώθηκαν σε μεγάλες ομάδες ή φυλές πρωτόγονων ανθρώπων, όπως γνωρίζουμε, και αναζητώντας μεγαλύτερους ή καλύτερους χώρους προς διαβίωση, ακόμη και εκμετάλλευση και κυρίως βοσκότοπους άρχισαν σιγά-σιγά να εισδύουν σε ακατοίκητους χώρους του βορρά όπου μετά την πάροδο των παγετώνων η βλάστηση ήταν πλούσια, ενώ στον νότο άλλα πανάρχαια φύλα ανθρώπων που αναπτύχθηκαν φυσικά και αυτά εκεί και πολλαπλασιασθήκανε εν τω μεταξύ, γιατί δεν είχαν ενοχληθεί από τους παγετώνες προχώρησαν προς τον βορρά με τους ίδιους σκοπούς, αφού οι ίδιες ανάγκες τους το επέβαλλαν.
Παλινδρομήσεις άγνωστο πόσες και ποιας έκτασης θα σημειώθηκαν κατά την διάρκεια των χιλιετηρίδων που πέρασαν, και κάτω από την πίεση ποιών αναγκών επίσης άγνωστο, μετακινούνταν οι άνθρωποι εκείνων των εποχών. Παλινδρομήσεις και νέες εξορμήσεις από τον Νότο προς τον Βορρά και την Δύση ή και προς την Ανατολή, ύστερα από την παρέλευση κάθε περιόδου των παγετώνων ήταν φυσιολογικό να είχε ως αποτέλεσμα ότι οι άνθρωποι αυτοί είτε ήταν οι πρωτόγονοι του Βορρά είτε αυτοί του Νότου θα εισχώρησαν και βαθύτερα και ακτινωτά κάτι σαν είδος «βεντάλιας» προς όλες τις γνωστές και σήμερα χώρες του Βορρά της Ανατολής και της Δύσης, όπου και εγκαταστάθηκαν τελικά.
Είχαν όμως διαφοροποιηθεί τόσο πολύ μεταξύ τους αλλά και αποσχισθεί από τον κορμό των αρχικών ομάδων τους, και το μόνο που διατήρησαν όπως αποδεικνύεται με τους κατοίκους του βορρά και της δύσης( Τεύτονες, Γαλάτες, Σάξονες, Ίβηρες κ.λ.π) τις ονομασίες ορισμένων θεών της καταγωγής τους και τις ρίζες από μερικές λέξεις της αρχικής τους γλώσσας ή μάλλον του γλωσσικού ιδιώματός τους…»
Με την πάροδο του χρόνου και όπως ήταν φυσικό και άλλοι πρωτόγονοι άνθρωποι προχώρησαν πιο βαθιά και βορειοανατολικά στις νέες χώρες και έτσι απομακρυνόντουσαν από την αφετηρία και την επαφή που διατηρούσαν αρχικά με τους νότιους που οπωσδήποτε ήταν περισσότερο ανεπτυγμένοι. Έτσι μέσα από αυτή την απομάκρυνση ήταν λογικό να παρέμειναν στάσιμοι ως προς την ανάπτυξη και εξέλιξη και γι’ αυτό φαίνονται πλέον ως «βάρβαροι» (Κιμμέριοι, Γέλωνες, Μασαγέτες, Σαρμάτες, Δάκοι, Βουδίνοι κ. ά.).
Και εκείνους που προχώρησαν προς την Ανατολή και πέρα από την λίμνη Βαϊκάλη, τους συναντάμε αργότερα ως Υπερβορείους ή ως Γκιλάκους, Αϊνού ή ως διάσπαρτες λευκές φυλές στην Άπω Ανατολή.
Πάντως διαφορετική προέλευση δεν μπορούσαν να έχουν αυτοί οι λαοί ( βόρειοι, δυτικοί και μερικοί ανατολικοί) αφού προ την περίοδο των παγετώνων ολόκληρη η βόρεια Ευρώπη ή και πέρα από τον Δούναβη και από την κάτω πλευρά του Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή και οι βόρειες, Περσία και Ινδία ακόμη, καλύπτονταν από παγετώνες και συνεπώς ήταν αδύνατον να ζήσουν και να αναπτυχθούν στις περιοχές αυτές άνθρωποι ανεπτυγμένοι όπως οι Άριοι ή Ινδοευρωπαίοι καθώς υποστηρίζουν οι επιστήμονες και ότι στην συνέχεια κατέβηκαν νότια και ειδικά προς τον χώρο του Αιγαίου και εκπολίτισαν τους Έλληνες!!!
Άλλωστε όπως πληροφορούμαστε από τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις, άνθρωποι από το Αιγαίο εισχώρησαν και εκπολίτισαν και τους ανθρώπους των χωρών αυτών του Βορρά και της Ανατολής.
Και να αναφέρω επί λέξη τα χαρακτηριστικά λόγια του Ιωαν. Πασσά για τους λαούς εκείνους που θεωρήθηκαν ως η Ινδοευρωπαϊκή φυλή που έφερε τον πολιτισμό!!!
Λέει λοιπόν : « Και δεν τολμάμε να παραδεχτούμε και να πιστέψουμε, σεβόμενοι την επιστημονική κατάρτιση των εφευρετών των θεωριών αυτών περί Αρίων και Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι κατέβηκαν από τον βορρά στην Ελλάδα για να εκπολιτίσουν τους Έλληνες ότι θα ανέσυραν ή θα εύρισκαν και θα αναζητούσαν αυτούς μεταξύ των άξεστων, ανεξέλικτων και καθυστερημένων λαών του βορρά ή και των γνωστών φυλών των άλλων ανατολικοβορεινών περιοχών, τους οποίους γνωρίζουμε, όπως τους αναφέρουν τα κείμενα κατά την ιστορική περίοδο, κατά την οποία ήρθαν σε επαφή με τους διεισδύσαντες Έλληνες στις χώρες αυτές. Γιατί αν οι Ινδοευρωπαίοι αυτοί δεν προέρχονταν από τις περιοχές αυτές θα έπεσαν φαίνεται με αλεξίπτωτο στην Ελλάδα και φυσικά από άλλο …πλανήτη!!!»

http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.com/2009/02/blog-post_18.html

ΙΚΑ, Βούλγαροι και Ρουμάνοι

Της Μαίρης Λαμπαδίτη

ΟΛΑ ΤΑΧΕ ΤΟ ΙΚΑ, ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΑΝ !

Ο αριθμός αιτήσεων για συνταξιοδότηση Βουλγάρων εργαζομένων τριπλασιάστηκε απότομα τους τελευταίους μήνες, προκαλώντας την εύλογη απορία της αρμόδιας διεύθυνσης του ΙΚΑ. Το μυστήριο βεβαίως λύθηκε όταν οι υπάλληλοι ανέτρεξαν στους κοινοτικούς κανονισμούς απονομής συντάξεων.
Οι Βούλγαροι και οι Ρουμάνοι, ως ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης διέλευσης στην χώρα μας από την 1η Ιανουαρίου του 2009 και απολαμβάνουν.............

................Τα ίδια εργασιακά και συνταξιοδοτικά προνόμια με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες. Έτσι, ακόμα και με λίγους μήνες ασφάλισης σύνταξη του ΙΚΑ, ύψους 486 ευρώχορήγηση του ΕΚΑΣ, ύψους 230 ευρώ. Το ποσό θεωρείται αστρονομικό για τη Βουλγαρία, η οποία καταβάλλει συντάξεις‐ψίχουλα, της τάξεως των 40 έως 130 ευρώ. Αυτοί οι αλλοδαποί όμως ζουν στην Ελλάδα ή απλώς εισπράττουν τη σύνταξη από το ΙΚΑ και συνεχίζουν να διαμένουν στην φθηνή χώρα τους ;

Τα μικροκυκλώματα πέριξ της Ομόνοιας, τα οποία εκμεταλλεύονταν πριν από λίγα χρόνια τους αλλοδαπούς για να τους βγάλουν την περιβόητη άδεια παραμονής και εργασίας (500 έως 1.800 ευρώ ήταν η ταρίφα για την άδεια), σπεύδουν τώρα να βγάλουν σύνταξη με το αζημίωτο… Το σημαντικότερο κατόρθωμά τους είναι να ξεπεράσουν τα γρανάζια της γραφειοκρατίας που ταλαιπωρούν εξίσου και εμάς τους Έλληνες και να δηλώσουν ψεύτικη διεύθυνση κατοικίας εντός της ελληνικής επικράτειας, λαδώνοντας κάποιον πρόθυμο να δανείσει τη διεύθυνσή του, καθώς απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνταξιοδότηση είναι ο αλλοδαπός να αποδείξει ότι διαμένει μόνιμα στην χώρα μας.
Έτσι, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ συχνά διαπιστώνουν ότι σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται η ίδια διεύθυνση σπιτιού, αλλά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και αυτή τη φορά δεν έχουν βρει την άκρη του νήματος. >>>Διαβάστε περισσότερα...

Η Μαρίνα Δ., 66 ετών, από τη Βουλγαρία, ήρθε πέρυσι στη χώρα μας ενώ ήδη είχε διανύσει 25 χρόνια ασφάλισης. Η σύνταξη που περίμενε να πάρει στην χώρα της δεν ήταν παραπάνω από 130 ευρώ. Δούλεψε λοιπόν έναν χρόνο σε συνεργείο καθαριότητας και μετά την 1η Ιανουαρίου, που βαφτίστηκε και επισήμως ισότιμη Ευρωπαία πολίτης (αφού εξέπνευσε και η διετής μεταβατική περίοδος που είχε ζητήσει από την Ε.Ε., το Υπουργείο Απασχόλησης), πληροφορήθηκε ότι δικαιούται σύνταξη από το ΙΚΑ.
Βάσει των κοινοτικών κανονισμών, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι αν έχουν ασφαλιστεί έναν χρόνο στη χώρα υποδοχής τους, έχουν συγκεντρώσει το σύνολο των απαιτούμενων ενσήμων και συμπληρώσει το όριο ηλικίας, ενώ αποδεδειγμένα είναι μόνιμοι κάτοικοι σε αυτή τη χώρα, δικαιούνται να πάρουν σύνταξη.

Το σκεπτικό που διέπει την κοινοτική νομοθεσία είναι ότι κάθε κράτος - μέλος είναι υποχρεωμένο να προσφέρει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και την ανάλογη περίθαλψη στους Ευρωπαίους πολίτες που διαμένουν και εργάζονται σε αυτό.
Η Μαρίνα Δ., που γνώριζε ότι δεν θα τα’ βγαζε πέρα με τις πολύπλοκες διαδικασίες των ασφαλιστικών ταμείων, πλήρωσε 4.000 ευρώ στο κύκλωμα, στο οποίο σημειωτέον συμμετέχουν και δικηγόροι, για να βγάλει την κατώτατη σύνταξη των 486 ευρώ, ενώ σε δύο χρόνια μπορεί να κάνει αίτηση και για το ΕΚΑΣ! Προφανώς έπεσε θύμα εκμετάλλευσης, αφού η συνήθης αμοιβή των δικηγόρων για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι 500 έως 800 ευρώ (μία έως δύο συντάξεις).
Τα νέα διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, ο κουμπάρος έφερε τον μπατζανάκη και η μητέρα την ξαδέλφη, με αποτέλεσμα 7 στους 10 πολίτες άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταθέτουν αιτήσεις για συνταξιοδότηση στο ΙΚΑ να είναι Βούλγαροι.
Στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες που δουλεύουν σε συνεργεία καθαριότητας ή προσέχουν ηλικιωμένους και λόγω της κοντινής απόστασης με την Ελλάδα, για να φτουρίσει και η σύνταξη, μένουν στα χωριά τους στη Βουλγαρία. 130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι εργάζονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ΚΑΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, σήμερα στην χώρα μας ζουν και εργάζονται 130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι. Το ΙΚΑ γνωρίζει το πρόβλημα και δεν κρύβει πως στο μέλλον θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας.

Παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκτιμούν ότι οι αιτήσεις Βουλγάρων για συνταξιοδότηση στη Βόρεια Ελλάδα είναι χιλιάδες. Το υπόλοιπο 30% των αιτήσεων από ευρωπαϊκές χώρες έχει υποβληθεί από Ρουμάνους, Πολωνούς και Έλληνες που έχουν δουλέψει στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Σε αυτό το σημείο εντοπίζονται οι στρεβλώσεις του συστήματος για να μην κατηγορηθούμε ότι «γκετοποιούμε», με βάση ρατσιστικά στερεότυπα, ανθρώπους που εργάζονται σε σκληρά επαγγέλματα, συνήθως ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την εργοδοτική ασυδοσία και βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους, όπως συνέβη με τη δολοφονική απόπειρα κατά της Βουλγάρας Κωνσταντίνας Κόυνεβα.

Η στρέβλωση εντοπίζεται στη χαώδη διαφορά μισθών και συντάξεων των κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ σε σχέση με το επίπεδο αποδοχών στη χώρα μας. Επί παραδείγματι, ο Έλληνας που δούλεψε 25 χρόνια στις στοές του Βελγίου και 5 χρόνια στην Ελλάδα, θα πάρει τουλάχιστον 1.000 ευρώ σύνταξη από τον ασφαλιστικό φορέα του Βελγίου και άλλα 250 από το ΙΚΑ. Αντίθετα, στην περίπτωση των βαλκανικών
κρατών που εντάχθηκαν στην Ε.Ε., το ποσό που απονέμει π.χ. η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ. «Η διαφορά θα επιβαρύνει το ΙΚΑ», επισημαίνουν ανώτατα στελέχη του Ιδρύματος και συμπληρώνουν: «Πρόκειται για ανθρώπους που απλώς κάνουν τα τελευταία ένσημά τους στην Ελλάδα, έχουν δηλαδή μηδενική προσφορά στο σύστημα και λαμβάνουν κανονική σύνταξη. Πολλές φορές δεν τους ξέρουν ούτε οι γείτονες αλλά ούτε και οι δημοτικές αρχές. Εκτός από συντάξεις γήρατος, πολλοί έχουν πάρει επιδόματα παραπληγικών, τυφλότητας κ.λ.π. Έχουμε κράτος πρόνοιας και είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε, όμως στο μέλλον το κόστος θα είναι υπέρογκο».

http://gataros.blogspot.com/2009/12/blog-post_6779.html

Ηρθε η Ωρα Μηδέν για το άσυλο

Του Ιωακειμ Γρυσπολακη - πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης

Παγκοσμίως είναι αποδεκτό, ως άγραφος νόμος, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί θεσμό, ο οποίος προστατεύει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και συνίσταται:

α) Στο δικαίωμα των πανεπιστημιακών αρχών να διοικούν ελεύθερα και χωρίς παρεμβάσεις τα πανεπιστήμια στο πλαίσιο του Συντάγματος και της κείμενης νομοθεσίας.

β) Στο δικαίωμα των μελών του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού να ερευνούν, να διδάσκουν και να διατυπώνουν επιστημονικές απόψεις ελεύθερα και χωρίς παρεμβάσεις.

γ) Στο δικαίωμα των φοιτητών να σπουδάζουν, να συζητούν, να αμφισβητούν και να τεκμηριώνουν τις επιστημονικές απόψεις τους ελεύθερα και χωρίς παρεμβάσεις.

δ) Στην υποχρέωση όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας να διασφαλίζουν και να διαφυλάττουν ως κόριν οφθαλμού τις ακαδημαϊκές αξίες και την αδιάλειπτη λειτουργία του πανεπιστημίου και να προστατεύουν τη δημόσια περιουσία, η οποία ανήκει σε αυτό.

Εάν εξωτερικοί ή εσωτερικοί παράγοντες εμποδίζουν την άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, τότε καταπατούν κατάφωρα τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και ακυρώνουν την έννοια του πανεπιστημίου, δεδομένου ότι η έννοια του πανεπιστημίου είναι συνυφασμένη με την ανεμπόδιστη και διαρκή ερευνητική και διδακτική διαδικασία. Τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και το ακαδημαϊκό άσυλο καταπατούν και εκείνοι, οι οποίοι παρεμποδίζουν τους φοιτητές στην άσκηση του δικαιώματός τους να σπουδάζουν, τους καθηγητές στην άσκηση του δικαιώματός τους να διδάσκουν και να ερευνούν και τις πρυτανικές αρχές στην άσκηση του δικαιώματός τους να διοικούν τα πανεπιστήμια, βάσει των νόμων που θεσπίζει η Βουλή των Ελλήνων.

Το ακόλουθο ερώτημα ζητά επειγόντως απάντηση: Γιατί μόνον στους χώρους των πανεπιστημίων θα πρέπει διά νόμου να προστατεύεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών; Μήπως αυτό σημαίνει ότι στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια μπορεί να παρεμποδίζεται η ελεύθερη έκφραση των απόψεων, δηλαδή μπορεί να καταστρατηγείται η αρχή της Δημοκρατίας; Ερωτώ επιμόνως, αφού η πράξη αποδεικνύει ότι η παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών κυρίως στους πανεπιστημιακούς χώρους συμβαίνει τα πολλά τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπου φιμώνεται η έκφραση της γνώμης από τους κουκουλοφόρους και τους καταληψίες που ακυρώνουν την έννοια του Πανεπιστημίου και απαγορεύουν τη διδασκαλία, την έρευνα και την ανάπτυξη. Στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπου απαγορεύεται στις Συγκλήτους να συνεδριάζουν, όταν οι αναμενόμενες αποφάσεις είναι αντίθετες με τις απόψεις των μειοψηφιών. Στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπου προπηλακίζονται οι διδάσκοντες, εκφοβίζονται οι καθηγητές από τα αντικοινωνικά στοιχεία και που αποτελεί «δημοκρατική κατάκτηση» η αρπαγή και καταστροφή της δημόσιας περιουσίας.

Σε αυτό το σημείο υπενθυμίζω ότι ο νόμος επιβάλλει στους εισαγγελείς να διατάσσουν αυτεπαγγέλτως την παρέμβαση της αστυνομικής δύναμης στους πανεπιστημιακούς χώρους, όταν διαπιστώνονται παραβατικές πράξεις, από τις οποίες κινδυνεύει η δημόσια περιουσία και η ανθρώπινη ζωή. Πόσο μάλλον επιβάλλει στους εισαγγελείς να διατάσσουν την παρέμβαση της δημόσιας δύναμης στους πανεπιστημιακούς χώρους, όταν οι ίδιες οι αρχές απαιτούν την παρέμβασή τους διότι επιτελούνται εγκληματικές πράξεις. Πώς θα ονομάσουμε τις πράξεις αυτών των εισαγγελέων, οι οποίοι αγνοούν τις εκκλήσεις των πανεπιστημιακών αρχών; Μήπως οι πράξεις τους αποτελούν παράβαση καθήκοντος, αφού θέτουν σε κίνδυνο με την απραξία τους τη δημόσια περιουσία και την ανθρώπινη ζωή;

Τέλος, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο το θέμα της συνδιοίκησης των πανεπιστημίων από καθηγητές και φοιτητές, όπως αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο η δυνατότητα των φοιτητών να μην περνούν επιτυχώς τα μαθήματα, να μην παρακολουθούν τις παραδόσεις των διδασκόντων και να παραμένουν φοιτητές για όσα χρόνια θέλουν. Αφού όλα αυτά συμβαίνουν διά νόμου, γιατί να μην αποτελούν καθημερινή πρακτική οι καταλήψεις, οι καταστροφές της δημόσιας περιουσίας, ο προπηλακισμός των καθηγητών και η κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου, που έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση του Ελληνικού Πανεπιστημίου και την κατώτερη του αναμενομένου απόδοσή του στην κοινωνία; Πότε θα λογοδοτήσουν αυτοί που εκμαυλίζουν τις συνειδήσεις των νέων μας, διδάσκοντάς τους ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του πανεπιστημίου είναι οι βιομηχανίες, οι επιχειρήσεις και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και ότι ο μόνος εργοδότης των αποφοίτων θα πρέπει να είναι το Κράτος; Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ έχει έλθει προ πολλού. Ας αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και ας υποδείξουμε τους εγκληματούντες ενάντια στη νεολαία μας.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_13_15/12/2009_1290625

Η μετανάστευση και η αριστερά

Μάρκο ντ' Εραμο: «Για τους καπιταλιστές η ανεξέλεγκτη μετανάστευση είναι το εργαλείο για να περιορίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων»

Το ακόλουθο άρθρο του ιταλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Μάρκο ντ' Εραμο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Micromega».

Για την αριστερά η μετανάστευση φαίνεται να μην αποτελεί πρόβλημα. Την θεωρεί μιαν αναπόφευκτη διαδικασία που θα βρει από μόνη της τη λύση της. Και σκέφτεται ότι όποιος αναρωτιέται για τη μετανάστευση και τις επιπτώσεις της είναι γι' αυτό το λόγο ρατσιστής.

Το θέμα όμως είναι αρκετά πιο αμφίσημο απ' όσο φαίνεται από πρώτη άποψη. Και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι θεμελιωτές του εργατικού κινήματος. Αυτοί γνώριζαν πολύ καλά ότι είναι τα αφεντικά, οι καπιταλιστές, εκείνοι που πιέζουν υπέρ της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης. Για τους καπιταλιστές οι μετανάστες αποτελούν τον τέλειο «εφεδρικό βιομηχανικό στρατό», το ιδεώδες εργαλείο για να περιορίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και να μειώνουν τους μισθούς τους.

Το 1891, η κόρη του Καρλ Μαρξ Ελεονώρα έγραφε στον αμερικανό συνδικαλιστή Σάμουελ Κόμπερς: «Το πιο άμεσο ζήτημα είναι να εμποδίσουμε την εισαγωγή παράνομης εργασίας από τη μια χώρα στην άλλη, δηλαδή εργαζόμενοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν τις συνθήκες της ταξικής πάλης σε μιαν ορισμένη χώρα να εισαχθούν από τους καπιταλιστές σε αυτή τη χώρα, για να μειώσουν τους μισθούς ή να επιμηκύνουν τους χρόνους εργασίας ή και για τα δύο».

Η ολική απορρύθμιση της μετανάστευσης αντιπροσωπεύει μιαν αληθινή πανάκεια για το μεγάλο κεφάλαιο. Από οικονομική και κοινωνική άποψη συμπιέζει μισθούς και διεκδικήσεις και αποδυναμώνει το μέτωπο των εργαζομένων.

Ενώ από πολιτική άποψη παροξύνει τον εσωτερικό ανταγωνισμό μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων (τους περίφημους «πολέμους στους κόλπους του λαού») για πολύτιμους πόρους, όπως κατοικίες, σχολεία για τα παιδιά, κρεβάτια στα νοσοκομεία, στρέφοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια προς τη δεξιά και μετατρέποντας σε υστερία την αγωνία για ασφάλεια.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η αντίδραση της αριστεράς είναι εκείνη που ο Καρλ Μαρξ μισούσε περισσότερο, δηλαδή είναι η αντίδραση των «ευγενικών ψυχών», για τις οποίες είναι βλάσφημο και το να θέτει κανείς το ζήτημα.

Ιδού όμως το παράδοξο, μια απορία που η ίδια η αριστερά κρύβει ντροπαλά κάτω από το χαλί της: εμείς είμαστε ενάντια στο laissez-faire σε όλα τα πεδία, παλεύουμε ενάντια στην απορρύθμιση σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, αλλά σε ένα σημείο τρέφουμε μιαν απόλυτη και φανατική πίστη στο laissez-faire και αυτό είναι η μετανάστευση. Νομίζουμε ότι γι' αυτό το θέμα το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μην κάνουμε τίποτα.

Ετσι παρακολουθούμε μια διπλή ανωμαλία: η δεξιά είναι υπέρ της ελεύθερης κυκλοφορίας των πάντων, πλην των ανθρώπινων υπάρξεων. Η αριστερά είναι υπέρ του προγραμματισμού των πάντων, αλλά όχι της ανθρώπινης γεωγραφίας μας. Εμείς θεωρούμε ότι η πολιτική μπορεί να κυβερνάει όλα τα πεδία της κοινωνίας, από την εκπαίδευση ώς την υγεία, αλλά θεωρούμε προσβλητικό να κυβερνάει τη μετανάστευση.

Αντιλαμβάνομαι ότι το να διεισδύσουμε σε αυτή την περιοχή είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, εξαιτίας της πιθανής διολίσθησης στην ξενοφοβία, εξαιτίας του «ανθρωπολογικού προστατευτισμού» στον οποίο κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε. Αλλά το να μην αντιμετωπίζουμε αυτό το ζήτημα είναι αρκετά πιο επικίνδυνο, σχεδόν αυτοκτονικό. Η μεταναστατευτική αναρχία καταλήγει πράγματι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση, εκείνη στην οποία διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος παρανομία/καταπίεση και στην οποία το κράτος που φιλοξενεί μετανάστες δεν κάνει τίποτα για να προετοιμάσει κατοικίες, υποδομές, υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, για να καταστήσει δηλαδή δυνατή την ενσωμάτωση (όχι την αφομοίωση, που είναι διαφορετικό πράγμα) των μεταναστών.

Σε αυτή την κατάσταση, το εκλογικό σώμα έχει μπροστά του δυο παρατάξεις: η μια που δίνει στο πρόβλημα μια βάρβαρη και επιπλέον υποκριτική απάντηση, δεδομένου ότι καμία κοινωνία, όσο πλούσια και αν είναι, δεν μπορεί να κάνει χωρίς μετανάστες· η άλλη παράταξη, η οποία αντίθετα αρνείται την ίδια την ύπαρξη του προβλήματος ταλαντευόμενη πάντοτε ανάμεσα σε δύο άκρα.

Το ένα, διαδεδομένο κυρίως στη λεγόμενη «ριζοσπαστική» αριστερά, είναι το χωρίς διάκριση χαρωπό άνοιγμα, που παρουσιάζεται ως «φιλοξενία» (ακριβώς όπως ο ριγκανισμός έβλεπε το κλείσιμο των ψυχιατρείων ως απλό πέταγμα των ψυχικά ασθενών στο δρόμο). Το άλλο, που κυριαρχεί στη «μετριοπαθή» αριστερά, είναι ένας αδύναμος μιμητισμός, ο οποίος ακολουθεί από κοντά την ξενόφοβη δεξιά, αλλά το κάνει πιο φιλεύσπλαχνα: «παρακαλώ, όχι με τόσο βάρβαρο τρόπο, με λιγότερη σκληρότητα, αν έχετε την καλοσύνη».

Κανείς όμως δεν προτείνει μια πολιτική για τη μετανάστευση. Δηλαδή ένα όραμα του μέλλοντος (τι τύπο κοινωνίας θέλουμε), ένα σύνολο μέτρων, αποφάσεων, νόμων, συμπεριφορών, εκστρατειών για τον προσανατολισμό και την αποδέσμευση της κοινής γνώμης από τη ρατσιστική επιρροή, για να κάνουμε έτσι ώστε οι μετανάστες να μην θεωρούνται μόνο ως κακότυχοι ταλαίπωροι που πρέπει να τους εκμεταλλευόμαστε -δηλαδή «εφεδρικός βιομηχανικός στρατός», που διατηρεί το προλεταριάτο «μέσα στα όρια που ταιριάζουν απόλυτα με τη λαχτάρα για εκμετάλλευση και τη μανία για κυριαρχία του κεφαλαίου» (Μαρξ)- ούτε ως διαφορετικοί από μας, που πρέπει μόνο να ανεχόμαστε και να υπομένουμε, αλλά ως μια επένδυση για το μέλλον.

Και, όπως κάθε επένδυση, ως κάτι που πρέπει να προγραμματίσουμε, να αξιολογήσουμε, να σχεδιάσουμε. Με την ιδέα ότι δεν μπορούμε να προσκαλούμε σε γεύμα ανοίγοντας απλώς την πόρτα του σπιτιού μας. Αλλά δεν μπορούμε ούτε και να προσφέρουμε ένα καλό φαγητό, αν δεν έχουμε τουλάχιστον μια ιδέα για τον αριθμό των συνδαιτυμόνων (...).*

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=106353