Το παράδειγμα του Κατάκολου και η λογική του ΠΑΜΕ

Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης

Κατάκολο εναντίον ΠΑΜΕ. Δύο λογικές, δύο νοοτροπίες, δύο αντιλήψεις διαφορετικές. Εκ διαμέτρου αντίθετες θα λέγαμε. Οι πούροι επαναστάτες του ΠΑΜΕ θα χαρακτηρίσουν υποταγμένους, ενδεχομένως και αντιδραστικούς τους επαγγελματίες και τους κατοίκους του Κατάκολου που υποδέχτηκαν με λουλούδια και γιορτές 7.000 τουρίστες.

Οι δεύτεροι (δεν είναι μεγαλοξενοδόχοι, ούτε καπιταλιστές) βλέπουν ότι οι κρουαζιέρες που έχουν στο πρόγραμμά τους την Αρχαία Ολυμπία αποτελούν σημαντική πηγή εισοδήματος και φροντίζουν με σωστές ενέργειες που παραπέμπουν στον Ξένιο Δία και την παράδοση της φιλοξενίας να διευρύνουν τον αριθμό των επισκεπτών. Οι κάτοικοι του Κατάκολου αντιλαμβάνονται ότι στον σημερινό κόσμο, με την παγκοσμιοποίηση και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, μπορείς να αξιοποιήσεις τον πλούτο που διαθέτεις (πολιτιστική κληρονομιά) και να δημιουργήσεις θέσεις εργασίας και εισοδήματα.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι με τις καταλήψεις λιμανιών και πλοίων δεν πλήττουν μόνο τους μεγαλοξενοδόχους, αλλά πολύ περισσότερο τους επαγγελματίες και τους μικροεπιχειρηματίες που έχουν καταστήματα αναμνηστικών, εστιατόρια, καφέ και μπαρ. Οι κάτοικοι του Κατάκολου συνειδητοποιούν ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία και σπεύδουν όχι μόνο να την αξιοποιήσουν, αλλά και να τη βελτιώσουν με τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ βλέπουν μόνο τα στενά συμφέροντα μιας συντεχνίας και τα αντιπαραθέτουν στα συμφέροντα δεκάδων χιλιάδων επιχειρηματιών, επαγγελματιών και εργαζομένων.

Το παράδειγμα του Κατάκολου είναι αποκαλυπτικό. Πολίτες, αλλά πρωτίστως κυβέρνηση, κόμματα, συνδικάτα και λοιποί φορείς οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο τουρισμός είναι το μέλλον της οικονομίας και της χώρας. Μαζί με τη ναυτιλία, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι οι τομείς που λόγω συγκριτικών πλεονεκτημάτων μπορούν να βγάλουν την οικονομία από την κρίση και να διασφαλίσουν ταχεία και βιώσιμη ανάπτυξη στη χώρα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11827&subid=2&pubid=19788948

Κόκκινη, δηλαδή απλήρωτη δουλειά...

Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

Το κόμμα του λαού απάντησε τελικά, διά χειλέων μάλιστα της ίδιας του της Γραμματέως, στις περικοπές μισθών κι εργασιακών δικαιωμάτων στον «Ριζοσπάστη» και στον «902». Δημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της, μπας και καταλάβει κάποιος πώς σκέφτεται το νέο ΚΚΕ.

Ερώτηση δημοσιογράφου: Σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή», αναφέρει πως εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, μέρος του μισθούς τους αναγκάζονται να το επιστρέφουν ως συνεισφορά στο κόμμα και το παρουσιάζει ως περικοπή μισθών. Αναφέρεται στο ραδιόφωνο, την εφημερίδα κ.λπ.

Αλέκα Παπαρήγα: «Α, ο κ. Αλαφούζος! Μάλιστα! Κοιτάξτε: Ο “Ριζοσπάστης” δεν είναι επιχείρηση, ο 902 δεν είναι επιχείρηση. Είναι μηχανισμοί, όργανα, πείτε το όπως θέλετε, προπαγάνδας του κόμματος... Και η σχέση, προσέξτε, με τα μέλη του κόμματος που προσλαμβάνονται σε αυτούς τους χώρους, είναι η κομματική τους δουλειά και προσφορά...

»Εμείς όταν δίναμε αυξήσεις στα μέλη του κόμματος, δεν δίναμε ποτέ αυξήσεις πάνω από αυτές που έπαιρνε ο κανονικός εργαζόμενος. Γιατί αμέσως γίνονταν ένα κίνητρο, ενδεχομένως, αντικειμενικά η δουλειά στο ΚΚΕ, στον “Ριζοσπάστη” και στον “902”. Δηλαδή δεν δίναμε αυτά που διεκδικούσαμε, όταν λέγαμε 1.400 ευρώ ας πούμε. Μιλάω για τα μέλη του κόμματος. Ή τις αυξήσεις που κάναμε, βεβαίως κοιτάμε να δώσουμε με βάση τις συμβάσεις, δεν το συζητάμε, γιατί και οι συμβάσεις είναι χαμηλές, σιγά τα μεγάλα ποσά των συμβάσεων. Αλλά κι όταν δίναμε αυξήσεις και στα στελέχη του κόμματος που δεν μπορούν να δουλέψουν επαγγελματικά, δίναμε 2%, 3%, ανάλογα. Γιατί δημιουργείται ένα κίνητρο ότι εγώ που είμαι στο ΚΚΕ είμαι κάτι άλλο. Και αν θέλεις μετά, χωρίς να το καταλάβεις, διαμορφώνεις και μια άλλη σχέση. Δεν θέλουμε δηλαδή, όποιος, ταυτίζεται και η επαγγελματική του απασχόληση με το κόμμα να θεωρηθεί ένα ιδιαίτερο κίνητρο.

»Αυτό λοιπόν έχει πάρα πολλές μορφές που παίρνει. Εχει μορφές κόκκινων μεροκάματων. Ας πούμε σε οικονομικές εξορμήσεις για το κτίριο του κόμματος, έχουν δοθεί κόκκινα μεροκάματα, δηλαδή δεν έπαιρναν τα μεροκάματά τους. Δόθηκαν κι από όσους δούλευαν έξω από το κόμμα...

»Ας πούμε ήδη εμείς έχουμε αποφασίσει στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. μηδενικές αυξήσεις στα στελέχη του κόμματος. Οταν υπάρχει κρίση οικονομική επηρεάζει και τα έσοδα του κόμματος. Αλλά δεν την προκαλέσαμε εμείς την κρίση, εμείς αντιπαλεύουμε την καπιταλιστική κρίση. Μηδενικές αυξήσεις, γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να έχει και ονομαστική μείωση μισθών και τα στελέχη του ΚΚΕ να πάρουν ας πούμε 10%, ακόμη κι όταν δεν είναι ταμειακό το ζήτημα. Είναι θέμα αρχής... Εμείς όμως δεν είμαστε επιχειρηματίες, καπιταλιστές. Και όταν υποφέρει ο λαός θα υποφέρουν και τα στελέχη του ΚΚΕ και τα μέλη που δουλεύουν στο κόμμα. Θα υποφέρουμε κι εμείς. Πού είμαστε εμείς σε άλλο πεδίο ζούμε;»

Οπότε αυτό που πρέπει να συμπεράνουμε είναι ότι στην κομμουνιστική κοινωνία που επαγγέλλεται η κ. Παπαρήγα και στην οποία αναγκαστικά όλοι θα είμαστε μέλη του κόμματος τα μισά μας μεροκάματα θα είναι «κόκκινα», δηλαδή απλήρωτα, οι μισθοί χαμηλοί και δεν θα μπορούμε να λέμε και τίποτε. Δεν είναι εφιάλτης;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/07/2010_1292056