Με γενναιότητα και ομοψυχία

Του Ιωαννη Κ. Καρακωστα - αντιπρύτανη Φοιτητικής Μέριμνας, Πολιτισμού και Διεθνώ

Για να αλλάξει η κατάσταση στα πανεπιστήμια, απαιτείται να ληφθούν αμέσως μέτρα, τα οποία θα αφορούν στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Θα πρέπει όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, και ιδίως οι φοιτητές και οι φοιτητικές παρατάξεις, να πεισθούν ότι τα μέτρα υιοθετούνται με στόχο την εύρυθμη λειτουργία των ανωτάτων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, χωρίς να περιοριστούν τα δικαιώματα όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας που συνδέονται με τη διδασκαλία και την έρευνα που πραγματοποιούνται σ’ αυτά.

α. Πρέπει να ληφθούν προφυλακτικά, προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα. Μακροχρόνια μέτρα ελέγχου των εισερχομένων -στην ανάγκη και με επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας- και φύλαξη όλων των χώρων διδασκαλίας και έρευνας από υπαλλήλους του πανεπιστημίου, που θα είναι εξουσιοδοτημένοι να ειδοποιούν -στις περιπτώσεις παραβάσεων- τις πανεπιστημιακές αρχές.

Προληπτικά μέσα περιφρούρησης πέριξ των πανεπιστημιακών χώρων και από τις αστυνομικές δυνάμεις, όταν απειλούνται ταραχές και βιαιότητες στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ιδιαιτέρως δε, φύλαξη του ιστορικού κτηρίου περιμετρικά, το οποίο πέραν της ανεκτίμητης ιστορικής και αισθητικής του αξίας, συμβολίζει το ελεύθερο δημόσιο πανεπιστήμιο και τις αξίες του.

Κατασταλτικά μέσα απομάκρυνσης των εστιών και των πυρήνων, που με πρόφαση τη φοιτητική δράση αποτελούν βάσεις οργανωμένων εγκληματικών δραστηριοτήτων. Θέσπιση κανόνων πειθαρχικών διώξεων και πειθαρχικών ποινών, εφαρμογή των πιο πάνω κανόνων στις περιπτώσεις παραβιάσεων της πανεπιστημιακής νομοθεσίας και των κοινών νόμων, ιδίως στις περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ζωής, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας καθηγητών και διδασκομένων. Ο Πρύτανης και το Πρυτανικό Συμβούλιο πρέπει να καλούν τις αστυνομικές δυνάμεις -όπως προβλέπει ο νόμος- όταν υπάρχει κίνδυνος σφόδρα πιθανολογουμένης καταλύσεως του πανεπιστημιακού ασύλου από μάχιμες ομάδες εξωπανεπιστημιακών ταραξιών και εν δυνάμει εγκληματιών. Το ίδιο πρέπει να πράττει αυτεπάγγελτα η αστυνομική αρχή υπό τις προϋποθέσεις του νόμου.

β. Το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητικών παρατάξεων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, π.χ. στην εκλογή οργάνων κλπ., να μειωθεί στο ποσοστό που προβλέπουν οι σύγχρονες σχετικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Ολα τα κόμματα και οι κομματικές παρατάξεις, τουλάχιστον τα περισσότερα, να συνασπισθούν στην προάσπιση των συμφερόντων και στην αναβάθμιση του επιπέδου των δημοσίων πανεπιστημίων, όχι με μέσα και τρόπους που το καταρρακώνουν και το εξευτελίζουν, π.χ. οι καταλήψεις και αποχή από τα μαθήματα, αλλά με ενίσχυση του ρόλου των καθηγητών και κυρίως με ενδυνάμωση της σχέσης αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων.

γ. Οι ταγοί της πανεπιστημιακής κοινότητας σε όλες τις βαθμίδες, να αναχθούν στο επίπεδο ευθύνης, αλλά και κατανοήσεως που επιβάλλει η θέση τους, αλλά και οι περιστάσεις, με την αμέριστη, καλόπιστη και καλοπροαίρετη συμπαράσταση όλων των παραγόντων της κοινωνίας, που πρέπει να περιβάλλουν τους δασκάλους όλους όλων των βαθμίδων με το κύρος που θα επιτρέψει την επιτέλεση των καθηκόντων τους.

Στον βαθμό που παραμένει εν ισχύι η νομοθεσία περί ασύλου, να οριοθετηθεί ως χώρος ασύλου μόνον οι αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια και οι συνδεόμενοι με την εν στενή εννοία εκπαιδευτική διαδικασία χώροι. Το Κεντρικό Πανεπιστήμιο, δηλαδή το ιστορικό κτήριο που στεγάζονται οι πρυτανικές αρχές και ελάχιστες διοικητικές υπηρεσίες, δεν εξυπηρετεί από μακρού πλέον την εκπαιδευτική διαδικασία και δεν εμπίπτει στην έννοια του ασύλου. Στην ουσία πρόκειται περί ενός ζωντανού μουσείου. Τούτο, όμως, πρέπει να διευκρινισθεί επαρκώς και σαφώς, ώστε στο μέλλον να αποτραπεί η προσχηματική χρήση του ως χώρου ασύλου.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, χρειάζεται γενναιότητα των πολλών και ομοψυχία όλων.

Ως κατακλείς μπορεί να λεχθεί το εξής: η μέχρι τώρα εφαρμογή των διατάξεων περί ασύλου έχει οδηγήσει σε εξαχρείωση του θεσμού. Επιβάλλεται, λοιπόν, η τροποποίηση της διάταξης, η οποία πρέπει να ορίζει -το αυτονόητο, που είναι όμως αναγκαίο για την αποφυγή της αντίθετης στο νόμο εφαρμογής, δηλαδή- ότι «άσυλο είναι η προστασία της έρευνας, της διδασκαλίας και των προσώπων που απολαμβάνουν τα ανωτέρω καθώς και ό,τι άμεσα συναρτάται με τον κυρίαρχο σκοπό των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων».

Η παραβίαση του ασύλου με την πιο πάνω έννοια θα οδηγεί βεβαίως στις κυρώσεις που προβλέπονται σε κάθε ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία. Εξάλλου, σε μια τέτοια πολιτεία άσυλο αποτελεί το σπίτι μας, το γραφείο μας, το μαγαζί μας, ακόμη και το καφενείο που μας φιλοξενεί.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_13_15/12/2009_1290618